Znalezionych wyników: 2

Witaj Kasiu :flower:

Nie wiem jakie wspomnienia zostawię po sobie swoim dzieciom, myślę że trochę z pogranicza życia Twojego Kasiu i Justyny...
Nie twierdzę, że jestem dobrym ojcem, mam sporo na sumieniu...
Ale bez względu na to jaki byłem w przeszłości, bez względu na to ile błędów i zła popełniłem, zawsze starałem się zapewnić swoją dwójkę dzieci o swojej miłości i przywiązaniu...
Nie wiem czy w chwili obecnej zawsze zachowuje się zgodnie z oczekiwaniami swoich najbliższych...To bardzo trudne oceniać samego siebie na zimno, obiektywnie.

Kasiu.
Ból po stracie kochanej osoby będzie zawsze dotkliwy, bez względu na to jak długo minie od daty rozstania...
Ale pociechę rzeczywiście możesz odnaleźć u Boga.
Każdy z nas wierzy na swój sposób i zdolność pojmowania dostępny tylko dla nas samych, dlatego musimy sami odnaleźć w sobie przekonanie, że decyzja o zakończeniu lub kontynuacji życia przez nas samych, lub naszych najbliższych zapadła nie na zasadzie ruletki... Bóg powołując naszych bliskich, nas... wie dlaczego to robi, wie, że nasze zadanie, jakie mieliśmy do wypełnienia zostało zrealizowane.

Ta akceptacja i świadomość, że śmierć jest tylko kolejną bramą, za którą znów będziemy mogli się spotkać z naszymi ukochanymi pozwoli nam (mnie) cieszyć się na to spotkanie i z większą pokorą, pogodą i wiarą patrzeć w przyszłość i przeżywać kolejne dni bez bólu.
Życzę Ci z całego serca takiej pewności i takiej siły |uscisk|

Witaj Kasiu.
Łzy przynoszą ukojenie są po prostu potrzebne.
Niekiedy sam popłakałbym ale co najwyżej zdławi mnie w gardle... i nic nie jestem w stanie powiedzieć, nawet nie wiesz jak dobrze jest umieć z siebie wywalić całą frustrację i gniew...
Wszystko wróci do normy. Pozdrów Tatę i pogratuluj mu wspaniałej Córki. :okok"