Znalezionych wyników: 22

Ja narazie pozostane na takim etapie jakim jestem.Troche sie zrazilam i jest jak jest czasem lepiej ,czasem gorzej.Nawet ostatnio bedac z mama na kontroli u onkologa spotkalam kilka osob ,ktore maja te same leki ,obawy,a jak cos zaboli to strach czy czasem choroba nie powrocila, takze nie jestem odosobnieniem.

Bardzo dziekuje za dobre slowa.Jesli chodzi o psychologa to jedynie moge wypowiedziec sie o swoim przypadku.Absolutnie nie chce oceniac wszystkich.Mieszkam w malym miasteczku i wszyscy o wszystkich wszystko wiedza,a choroba nowotworowa to sensacja.Tak wiec do psychologa trafilam oczywiscie prywatnie kilkadziesiat kilometow od miejsca zamieszkania.Przyjela mnie bardzo mloda pani doktor,ktora nie miala zbytniego doswiadczenia jesli chodzi o osoby z przeszloscia nowotworowa.PO opowiedzeniu swojej historii z czerniakiem pani doktor przez 40 min zastanawiala sie, czy czasem nie ma podejrzanych znamion.Tak zakonczyla sie moja wizyta.Potem probowalam jeszcze gdzie indziej, ale tez nie bylo to czego oczekiwalam.Potem trafilam do psychiatry, ale to juz inna historia.Oczywiscie probuj moze w Twoim przypadku bedzie inaczej i trafisz do lekarza z prawdziwego zdarzenia czego z calego serca Ci zycze.

Jesli bede uwazala, ze nadszedl czas, aby skorzystac ponownie z pomocy psychologa to skorzystam.
Dziekuje.

Alez ja sie nie obrazam. Juz wielkokrotnie pisalam, ze chodzilam i do psychiatry i do psychologa. Niestety nie pomoglo. Mieszkam w malym miasteczku, gdzie lekarze nie maja doswiadczenia jesli chodzi o choroby onkologiczne. Nawet DSS dala mi namiary na super psychologa. Niestety w Warszawie. Ze wzgledu na odleglosc nie moglam skorzystac. Straram sie radzic sobie z choroba raz lepiej raz gorzej zreszta czytajac wpisy na forum nie jestem jedyna, ktora sie martwi.
Jakby nie bylo choroba nowotworowa to nie kaszel czy katar. Mysle ze, kazdy no prawie kazdy kto przezyl to pieklo na wlasnej skorze martwi sie. Ale nie kazdy o tym pisze. W kazdym razie wielkie dzieki za wszelka pomoc. Postaram sie nie zasmiecac forum swoimi pytaniami. Dziekuje wszystkim i pozdrawiam.

Dziekuje Stefanku Ci za odpowiedz.Bardzo mi pomogla..Szkoda ,ze wczesniej na to nie wpadlam.Zlosliwosc ludzka nie zna granic.

[ Dodano: 2015-02-05, 07:41 ]
A tak na marginesie dodam ,ze Stefanku zmierzasz sie z takim samym g.... jak ja i piszesz w watku Moniki 84 ,ze nie ma cos takiego jak calkowite wyleczenie w czeniaku.Wiec co tu jest dziwnego, ze sie martwie,ze nie chce niczego przeoczyc.W kazdym razie wielki dzieki.

Nie wiem czy kiedykolwiek bede czula sie wygrana.Moze kiedys......

Staram sie myslec tylko pozytywnie ,ale jak to w zyciu nie zawsze wychodzi.Jakos bezpieczniej czulam sie wiedzac ,ze jestem pod opieka tak wybitnego specjalisty.Tak jak juz napisalam .Pacjentem onkologicznym zostaje sie do konca zycia bezwzgledu, czy jest sie pod opieka CO czy nie.Postanowilam ,ze raz w roku bede jezdzila prywatnie na wizyty do profesora.Rozmowa z profesorem to takie podbudowanie ,ze bedzie zawsze dobrze.I tego sie trzymajmy.Zawsze bedzie dobrze.

Ja rowniez jestem po diagnozie 4,5 roku i nigdy nie mialam zleconego kontrolowania LDH.A jestem pod kontrola jednego z najlepszych lekarzy od czerniaka.

Ja tez tak myslalam. Tylko skad wziazc skierowanie?

Ja do swojego onkologa jezdze co 7-8 miesiecy i do tej pory mialam wynki badan ze soba zrobione prywatnie.Niestety na rtg trzeba miec skierowanie i pojawil sie problem.Bo rodzinny nie chce dac,twierdzac, ze za czesto robie.Czy uwazacie ,ze to lipcowe bedzie ok?Bedzie aktualne?Przeciez na wizyte nalezalo by z czyms jechac.

Bardzo piekne slowa napisales.Czytajac watki na forum traktuje ludzi choc wirtualnie jak swoich dobrych znajomych i jest bardzo przykro jak dowiadujesz sie, ze jest zle .ze odeszla nastepna osoba.ze rokowania sa zle.Poprostu dzisiejszy dzien nie nalezy do najlepszych.A jeszcze dzis doczytalam w swoim watku,ze moj czerniak pomimo iz jest 'cienki' to kwalifikuje sie do jednej grupy z czerniakami 2mm.Troche mnie to przerazilo.

Bardzo chetnie.Pozdrawiam.

I jak tu nie miec czarnych mysli jak czlowiek znow dowiaduje sie o odejsciu kolejnej osoby,ktorej historie sledzilam i jej kibicowalam.

Dzięki dziewczyny!Pozdrawiam Was serdecznie!

Przepraszam,że odbiegnę troszkę od swojej choroby.Życie doświadcza mnie samymi tragediami.Kilka dni temu zmarł mój tata.Człowiek,który nigdy nie chorował.Był osobą bardzo aktywną.Nie mogę pogodzić się z tym.Czytałam na forum wątki osób ,które traciły swoich najbliższych.Dziś wiem co to znaczy.Smutek ,tęsknota i żal ogarnęła moje serce!