Znaleziono 1 wynik

Amelko!
od dawna podczytywała co opisywałaś na forum i bardzo ci kibicowałam, nawet teraz kiedy zobaczyłam zdjęcie twojego taty łzy same mi płyną.Tak bardzo mi przykro kochana że wam się nie udało.
Sama teraz bardzo się boję o mojego tatę chociaż do końca nie wiadomo jeszcze co mu jest więc nie wyobrażam sobie co ty musisz teraz czuć.
Kilka lat temu straciłam babcię i dziadzia- oboje umarli na raka.Przez dwa lata z nikim nie mogłam pójść na ich grób bo wpadałam w histerię- musiałam być sama...długo chodziłam pod blok w którym mieszkali patrzyłam w okno gdzie wisiała już inna firanka, mieszkał tam ktoś inny i nie docierało to do mnie w ogóle...
Z czasem jednak jest trochę łatwiej, choć czasem dalej boli ale już inaczej to teraz już taki ból pogodzenia i pokory przed czymś co spotka każdego z nas...
Zrobiłaś wszystko co mogłaś, zobaczysz że z czasem pogodzisz się z tym co się stało i zaczniesz normalnie żyć ale na to potrzeba trochę czasu ...

|przytula|