Znalezionych wyników: 21

wszyscy czekają a On milczy jak zaklęty :mrgreen:

A propos odklejonych nosków. Ostatnio siedzimy na onkologi z mężem i czekamy na wizytę, oj długo się siedzi a na przeciwko mnie siedzi pan w wieku 60+, bardzo elegancki, czyściutki i do tego przystojny mimo wieku i tak siedzę sobie patrzę no bo był taki bardzo zadbany aż wzrok sam szedł w Jego kierunku i nagle mój wzrok pada na buty a te były takie głodne, oba, dosłownie podeszwa odlatywała od reszty buta i już na niczym innym nie mogłam się skupić tylko na tych butach :mrgreen:

pozdrawiam

Majbas,
Przeżywałam chorobę męża, to była najgorsza trauma w moim życiu, nie liczyłam się ja liczył się tylko mąż, jego wyniki, jego stan, jego operacja, tak jak Ty jestem bardzo związana z mężem więc rozumiem każdego gdzie ta więź między małżonkami jest ogromna, to jak jedność i te przysłowiowe połówki pomarańczy. Tak jak ja to zapewne i Ty nie wyobrażasz sobie życia bez swojego męża. Ty to mąż, mąż to Ty. To jest piękne.

mf54

Cytat:

Oczywiście w tym gronie są też moderatorki - Marzena

i Justyna

Ale czepliwy ;-))

Każdy jest inny i każdy inaczej postępuje.

mf54 napisał/a:

ktoś napisze "mamy Clark3", co to znaczy mamy...

To czepianie się słów. Ty nie chcesz nikogo obciążać i zapewne mąż koleżanki też nie chce, mój też nie chciał ale ja nie wyobrażam sobie żebym nie towarzyszyła mężowi w jego chorobie, nie pojechała z nim do lekarza, nawet wchodzę razem do gabinetu, tak może jestem przewrażliwiona, może nadgorliwa ale wiem, że lepiej to wszystko ogarnę, wiem, że mąż nic przede mną nie zatai, a mógłby to zrobić żebym ja nie cierpiała. Mam to wszystko pod kontrolą. I tak jak napisałam jak w rodzinie ktoś bardzo bliski jest chory to choruje cała rodzina.

U Ciebie panują takie zasady u koleżanki czy u mnie inne i nie uważam żeby zarówno Twoje jak i nasze postępowanie zasługiwało na jakąś ocenę, każdy ma prawo postępować tak jak uważa za słuszne i jak mu odpowiada.

pozdrawiam