Znaleziono 1 wynik

Kasia3341,

Każdy z nas do jakiegoś czasu ma nadzieję, niektórzy prawie do końca czekają na cud, który rzadko się zdarza przy tak rozsianym raku. Zapewne strach przed nieuniknionym powoduje takie a nie inne Twoje myśli i zachowanie. Jesteś przemęczona zapewne, żyjesz w ciągłym napięciu, stresie i obrywa się wszystkim wokoło. Boisz się podświadomie, co będzie i chyba myśli krążą wokół tematu śmierci, że mama będzie cierpiała, że Jej zabraknie. Wszystkich nas nachodziły/nachodzą takie myśli, boimy się śmierci, choć wiemy, że to nieuniknione.

Staraj się znaleźć jakiś dzień, godziny tylko dla siebie, żeby się zresetować, wyciszyć, nie myśleć, skupić na czymś innym niż choroba. Jeśli nie jesteś w stanie sobie sama pomóc to może jakieś leki uspokajające, które trochę Cię wyciszą.

Kasiu żyj tu i teraz, pielęgnuj chwile z mamą, bo jak sama piszesz teraz mama czuję się w miarę dobrze. Staraj się nie wybiegać w przyszłość myślami, nie układaj sobie scenariuszy co będzie jak...... Co ma być i tak się stanie i dobrze o tym wiesz. Nie zawsze wygrywamy choć chcemy tego bardzo, musisz jednocześnie być świadoma, że mama jest ciężko chora i może się stać to najgorsze. Teraz żyj z dnia na dzień, nie planując niczego.

Przesyłam Ci moc sił, trzymam kciuki i życzę, żebyś była silna w tej trudnej drodze.