Znaleziono 1 wynik

Cjstone, każdy z nas popełnia w życiu błędy, są one wpisane w nasze życie. Może mama bała się diagnozy, może uważała, że to co boli, źle się czuje nie jest niczym niepokojącym. Stało się jak stało i nie ma co gdybać, co by było gdyby...... Czasu nie cofniesz, Twoja złość odbija się na Tobie a jednocześnie na mamie, bo masz do Niej żal, że jest chora, że nie słuchała, że czegoś nie zrobiła. To się stało i się nie odstanie. Czasami i wczesna diagnostyka na niewiele daje, to tylko takie gadanie, badaj się to jesteś w stanie się wyleczyć. Pewnie czasami tak, ale jak jest z naszą służbą zdrowia każdy wie i ile trwają badanie też wiemy a jak chętnie lekarze na te badania dają to też jest wiele do życzenia.

Teraz nie warto rozpamiętywać tego co było, trzeba mamie pomóc, jak nie jesteście w stanie sami sobie poradzić z opieką i jeśli miałby w Tobie narastać żal do mamy, złość czy jakakolwiek agresja to lepiej załatwić mamie hospicjum stacjonarne, nie każdy jest w stanie opiekować się najbliższymi.

Nie dziw się mamy agresji, zmiennym nastrojom, nie każdy jest pokorny w swojej chorobie, może mama czuje Waszą złość, niechęć i odpłaca się tym samym, nie wiem, podpowiadam tylko.

Jeśli mama jest pod opieką HD, to też może przychodzić do domu psycholog, nie musi od razu do hospicjum stacjonarnego, żeby taką pomoc uzyskać. Może to w jakiś sposób pomogłoby i mamie i Wam taka rozmowa z psychologiem.

Życzę dużo siły i cierpliwości.