Znalezionych wyników: 8

Edi... ty na poważnie, czy było już późno jak to pisałaś? Jedną z PODSTAWOWYCH rzeczy jaką robią ludzie wierzący i księża to modlenie się za zdrowie chorych i dusze zmarłych.
Pamiętam, bo sam miałem 'przyjemność' chodzenia do kościoła... I z tego co pamiętam, to w Biblii jest wyraźnie napisane o modlitwach i ich sile działania...

Co do tego 'wyznania wiary'. Nie ma tam też nic o zakazie zabijania, o pornografii, pedofilii, aborcji, kradzieżach, mszach - czyli jak nie ma to mogę sobie zabijać, nie chodzić na msze, kraść? Nie, bo religia, Twoja również, to zbiór zasad (Biblia), które są "tłumaczone" zwykłym ludzion według aktualnych potrzeb.

Napisz do tych milionów biednych ludzi, którzy zamiast walczyć z chorobą i/lub odpoczywać, wybieraja się setki/tysiące kilometrów na Jasną Górę lub w inne "święte" miejsca w nadziei uleczenia...

I tak sie konczy KAZDA dyskusja o religii...

Chyba po to jest forum, aby dyskutowac, prawda?
Nie obrazam niczyich uczuc. Po prostu temat do zastanowienia sie, ale religia to temat tabu... Mozna krytykowac/rozmawiac/dyskutowac o pornografii, polityce, ale religia to juz temat, ktory 'konstytucyjnie' jest chroniony... podobnie jak wiele innych rzeczy, co nie oznacza, ze sa wyjete spod krytyki, bo ktos sie poczuje obrazony?

Co do problemu onkologicznego... niestety mialem doswiadczenia i to przykre w swojej rodzinie.

I wracam do swojej opini, ze religia powoduje duzo zlego jesli chodzi o leczenie, znam osoby, ktore idac na operacje, zamiast wypoczac i przygotowac sie, szly do kaplicy. Niestety fakt... Zabobony, zabobony... nie mowie, ze na tym forum, ale ogolnie religia daje złudne poczucie, ze 'moze sie jeszcze uda', powodujac, ze nie czerpiemy z zycia tyle ile powinnismy!

Moze to brutalne, ale czemu chorych nie wprowadza sie w spiaczke (slyszalem, ze mozna) a pozwala im sie konac przez wiele dni, byc moze w ogromnym bolu?

Ja jestem ateista i przezywalem smierc bliskich z dala od "Boga". Na tym forum wielokrotnie widywalem wpisy nawiazujace do wiary.

Zupelnie tego nie rozumiem, ale chcialbym poznac Wasze zdanie, zanim napisze cos wiecej

Dziekuje Wam za slowa poparcia.

Moj post nie mial za zadanie generalizowanie. Kazda sytuacja jest inna, a cytaty, ktory przytoczylem byly oczywiscie wyjete z kontekstu (czasami kilkustronicowych), smutnych opowiadan...

'Nadzieja' - rozumiem i takie podejscie do sprawy jest ok. Chodzi mi o walczenie na sile, zaciaganie rodzicow do szpitala pod pretekstem 'Aaaa rutynowe badanie' i wlaczanie kolejnych radykalnych metod leczenia.

Ewelina napisalas:

Cytat:

Ale to nie powód też żeby mówili: niestety zostały Pani 3 miesiace życia. Niech Pani jedzie na wakacje."

A czemu wlasnie nie? Oczywiscie nie w ten sposob, ale powiedzenie: 'Jutro zapisujemy Pania na chemioteriapie, prosze byc dobrej mysli' uwazasz w takiej sytuacji za uczciwe? ja nie...

jeszcze dopowiem ze swojego podworka. Jak mi lekarz pobieral wycinek, to powiedzial tylko: 'nie martwimy sie na zapas'. Wkurzylo mnie to strasznie, bo ja chcialem wiedziec co podejrzewa. Nie chcial powiedziec. Zostal internet i znajomi, ktorzy pomagali interpertowac zapisy lekarza

Zycze Wam kochani duzo zdrowia i rozsadku w walce z choroba!

Zarejestrowalem sie aby napisac ten post. Pewnie wiele osob poczuje sie urazonych lub oburzonych, ale nie takie sa moje intencje. Moja intencja jest otworzenie oczy i obiektywne spojrzenie na sprawe zycia i smierci. Slowem - opamietajcie sie!!!

Kilka cytatow (nie tylko z tego forum) na pocztek:

Cytat:

Mama nie wie prawdy, lekarz tak to ubrał w słowa że ona myśli że wycinając kilka węzłów chłonnych usunięto źródło nowotworu.

Cytat:

skąd brać siłę na udawanie przed nim, że wszystko ok i da się jeszcze coś zrobić?

Cytat:

Oczywiscie najpierw była chemioterapia, później amputacja a nastepnie radioterapia która zakończyła sie w lipcu 2007. We wrześniu 2007 już pojawił się nowotwór narządów kobiecych. Oczywiscie wycięto macicę, jajniki, i wszystkie przydatki, a następnie znów była chemioterapia.
Dzisiaj po wizycie u onkologa wiemy ze znów sie coś tworzy :(
Wynik markerów sięga ponad 100 :(

Powiem, ze sam kilka miesiecy temu mialem podejrzenie raka zoladka. Mialem szczescie. Nic powaznego. Ale... uwazam za: obłudne, dwulicowe, okrutne i nieludzkie oszukiwanie swoich bliskich, skazywanie ich na miesiace cierpień w szpitalu. Głównie po to, aby zaspokoić swoje potrzeby. A co z potrzebami taty czy wujka, ktory (tez z tego forum), 'do ostatnich dni sadzil, ze to wrzody'. Pewnie dzien przed smiercia, bedac przekonanym o tym, ze to nic powaznego - nadal chcial pojechac jeszcze do Tesco albo obejrzec ostatni odcinek ulubionego serialu. Dzis bylo pozno, wiec chcial to zrobic jutro...

Co z bliskimi, ktorzy skazywani sa na miesiace nic nie dajacych terapii, cierpien. Nie lepiej te 2 ostatnie tygodnie zabrac mame lub tate na wymarzone wakacje? Nie lepiej przejechac sie wymarzonym porsche lub isc na dlugo odkladana kolacje?

Pisze to ze łzami w oczach, bo sam widzialem bliskich, ktorzy byli oszukiwani lub umierali w cierpieniach w szpitalu,

Nie mowie o tym, aby sie poddawac - NIE!!! Ale gdzies musi byc granica. Gdzies trzeba powiedziec, ze nie warto, ze zycie, ostatnie dni, to nie szpital i dwudziesta piata operacja...

Tak sobie czytalem niedawno opowiesc lekarza, ktory 'ratował' kolege. naliczylem 6 operacji, w tym radykalne (usuniecie zoladka, przelyku, pluca i nie pamietam co jeszcze). Facet (ś.p/) zjechal pol Polski za lekarzami, spedzal miesiace w wszpitalu... Efekt? lekarz byl dumny... przezyl 2.5 roku!!!

Sam wiem (co jest ciezkie dla moich bliskich), ze jak sie okaze, ze to cos tak powaznego, ze szanse sa niewielkie - nie bede sie tak meczyl. Zrobie jak Dr. Green z 'Ostrego Dyzuru'. Pojade na 3 dni na hawaje, przejade sie porsche i kupie sobie Ipoda, ktorego zawsze chcialem miec....