Znalezionych wyników: 12

Jasne. Dziekuje Ci 💚

Dziękuję Wam wszystkim i każdemu z osobna. Skorzystałam z Waszej rady i zrobiłam sobie urlop dwudniowy od opieki. to jest ogromne dobro. mam siłę i cierpliwość. Przez ten czas, kiedy brat był z mamą codziennie dzwoniłam i czułam niepokój. jestem przyzwyczajona, że opiekuje się mamą.
Czytam to, co do mnie piszecie i biorę z tego siłę. Dziękuję Wam.

Wszystkim potrzebującym wysyłam serdeczne uściski. Sił Kochani! Damy radę

Dzięki Wam,

przestaję sobie radzić. chyba dzis wyczerpały mi się na stałe akumulatory.
Złośliwość mamy osiąga apogeum. nie da się tego chyba złożyć na karb choroby.
Gdzieś mi sie odzywaja trudne momenty z całego życia (wydawało m się, że już sobie z nimi dawno poradziłam). mama była wiele lat pod moją opieką, byłam taki 24/godzinnym pogotowiem. wobec diagnozy raka stanęłam silna i cierpliwa. widocznie ta moja wobec niej pokora spowodowała, ze zaczęła się paskudnie zachowywać. zrywa stomię, wyrzuca opatrunki, zjada ogromne ilości jedzenia (ma duże problemy z zaparciami) i dziś odmawiała picia lactulosy. wiem, ze jest chora, że to pewnie koncówka jej życia. ale już nie mam ochoty. całe moje życie podporządkowałam mamie. jak tylko wyjdę na chwilę, np. do sklepu, to zaraz dzwoni z wyrzutami kiedy wrócę. cała moja wiedza nie przydaje się na nic.staram się byc dobra, ale gdzieś przez te ostatnie tygodnie zgubiłam siebie. i nie umiem się odnaleźć.

mam kolezanki psycholożki. ale raczej nie potrafią mnie zrozumieć. dziwią się, że tak sie zaangażowałam.że mama stara i jej czas nadszedł.

co robić? jak nie zwariować?

Dziekuje Kolorowa Dziewczyno:) ucaluję!

Dziękuje Wam bardzo.

Zrozumiałam słowa, ze jak ktoś w rodzinie choruje przewlekle to choruje cała rodzina.

Megan,

czuję ogromną niesprawiedliwość, gdy dobrzy ludzie odchodzą z tego swiata. To wszystko jest u Ciebie bardzo świeże. Więc to, co czujesz, jest całkiem normalne.

Czy masz z kim o tym porozmawiać? Jest obok ktoś Ci bliski?

Dziękuję. Bardzo.

Dziękuję Dziewczyny. To ważne, że piszecie. dziękuję.

Megan,

coś czuję, że niedługo dołączę do Ciebie :( :( :(

Jak Ty się trzymasz?

Tak Megan,

w naszych sytuacjach zupełnie zmieniaja się priorytety. niedawno było - co zrobić, aby wyleczyć. dziś - oby nie bolało.

Przyznam, że jak zalogowałam się na forum i wszędzie czytałam o tym "żeby nie bolało" to dziwiłam sie bardzo. że niby co, ze nikt już nie walczy o życie? teraz pojmuję to wszystko inaczej - walczymy o życie... bez bólu. i tylko to sie liczy. tylko dzisiaj

ps. ja zalałam kiełbasę wrzątkiem i przykryłam drugim talerzem. tak kilka razy, aż się zrobiła gorąca... potrzeba matką wynalazków

Dziękuję Wam.
jeden z guzów to chyba naciek, tak jak pisałyście. mama ma depresję. nie chce współpracować. chce do hospicjum. nie trafiają do niej argumenty.

marzenka, 3 osoby? jak dałas radę?

Dzieki Jolanko. Bardzo.

Rozum to jedno.serce drugie.dziekuje Marzenko.dam rade.