Znalezionych wyników: 46

"Znowu podszywam się pod tatkę (Ania), ale mam nadzieję, że nie macie mi tego za złe....".

Aniu, tu jest miejsce, które swoja obecnością i wpisami stworzył Twój Tatuś, nasz Przyjaciel Roman. Będzie nam niezmiernie miło jeśli będziesz wraz z Mamusią Renią tu z nami nadal, w miejscu, które mam nadzieje będzie Wam przynosiło choć odrobine ukojenia. Dlatego nie zapraszamy ale prosimy bądżcie tu z nami...
Ps. Dziękując jeszcze raz Reniu za wczorajszy telefon i tak jak sobie tego życzyłaś, przekazuję Twoje podziękowania dla Madzi za nieocenioną pomoc, Asi z mężem, którzy uczestniczyli w ostatniej drodze i wszystkim, którzy wspierali Romusia i Was w tym trudnym okresie...

Różne są opinie o tym jak żegnaliśmy Romka, mojego Bliźniaka, jak mówiliśmy do siebie (jako młody człowiek żył nieopodal mnie, o mało - jak to opowiadał nie wyswatali go z dziewczyna z mojego miasta - i był tylko 10 dni młodszy ode mnie). Niektórzy uważają, że przesadzamy, inni piszą nadal posty o swoich odczuciach. Mam tu na myśli i te posty z PW. Czy robimy to w sposób właściwy... To trudno ocenić.
Jedno jest pewne, że każdy kto zetknął się z Romkiem, poznał go osobiście, na zawsze pozostanie On w jego i naszej pamięci jako człowiek bardzo skromny, uczciwy na wskroś Kochający Rodzinę a przede wszystkim przyciągający do siebie ludzi, przez to bardzo, bardzo lubiany... I co by ty jeszcze o Nim nie mówić, dla nas kimś bardzo szczególnym ...
Dlatego godząc wszystkich uważam, że nikt z Rodziny Romka nie przyjmie tych postów negatywnie.
Jest to Cześć jaka oddajemy Romkowi w sposób jaki potrafimy...

erin29; dziękujemy...

http://www.youtube.com/watch?v=ZQOn3TZovn0

Kochany Romku, "Bliźniaku";
Dałeś nam Siebie i tego nie zapomnimy...
Lecz pustkę jaka po Tobie pozostała niczym nie wypełnimy...
[no]

Romuś 'Bliźniaku' Kochany; w naszych sercach jesteś i pozostaniesz na zawsze :littlehs:

Romuś, wczoraj święciłeś się tu na Forum, i to nas bardzo ucieszyło... to jak takie Światełko Betlejemskie.

Jesteśmy cały czas myślami z Tobą...

Romuś, jesteś tu na Forum dla nas wszystkich kimś szczególnym, nie z racji męczącego Ciebie potwora, lecz jesteś kimś
"Na prawdę Wyjątkowym".
Tylko nieliczni, tak jak Ty, potrafią tak wspaniale pisać te swoje mądre teksty i tylko Ty i nieliczni potrafią dzięki nim tak dotrzeć do naszych serc.
Kto miał tę ogromna przyjemność, tak jak nieliczni my poznać Ciebie w realnym naszym życiu, potrafi to głośno powiedzieć;
Jesteś "Małym Wielkim Człowiekiem".
Jesteśmy z Tobą i modlimy się za Ciebie w tym trudnym momencie.

I my tu do Ciebie Bliżniaku regularnie zaglądamy, czytamy i serdecznie pozdrawiamy.

[quote="roman1130"]majkelek, pamięć o tych wydarzeniach powinna trwać w nas wszystkich, choćby tylko dlatego, żeby nie zapomnieć o tym do czego jest zdolny z pozoru normalny sąsiad....

bardzo trudne, kręte a wręcz nieprawdopodobne są drogi naszych przodków... niewiarygodne co Człowiek potrafi zgotować drugiemu Człowiekowi... a tytułujemy się Katolikami... Romuś, musimy pielęgnować tę pamięć, to nasz obowiązek i powinność...

- bardzo słuszna uwaga... dzięki

Romuś, nie wdając się w szczegóły, my w większości jesteśmy po zakończonym leczeniu w trakcie rehabilitacji i badań kontrolnych. U Ciebie ta walka na pierwszym froncie trwa nadal. W trakcie leczenia w DCO, straciłem 26 kg żywej wagi. Po powrocie do domu moje chodzenie po mieszkaniu przy pomocy ścian było w początkowych dniach normą. Śmieję się do dziś kiedy wspomnę jak siedzenie na twardym krześle w kuchni było wielkim moim problemem. Gdzie te pośladki się podziały? Zostały same kości. Wejście po schodach tez było wyczynem. U mnie było to jednak przejściowe. Ty walczysz dlatego na problem trzeba spojrzeć inaczej. Jeśli nadal dajesz sobie rade z jedzeniem i dostarczasz organizmowi wystarczającą ilość pokarmu to czekanie z rurką jest zasadne. Trudno ją Tobie sobie wyobrazić ale kto z nas wyobrażał sobie wcześniej, że będzie onkologiczny. Co do mięśni nóg to powinieneś sobie pomagać poprzez dozwolone ćwiczenia nóg (mięśni) i rehabilitacją czyli masaże. U Ciebie na miejscu na fundusz powinno to być dostępne. Z tym nie powinieneś zwlekać bo każdy dzień podglebia ten stan słabych nóg.
Pozdrawiamy serdecznie
Krzysztof z Beatką

Romuś, dobrze znany jest nam stan ducha jaki Tobie towarzyszył przed wizyta kontrolna i co poczułeś kiedy wracasz do domu tylko z receptą i kolejnym terminem na kolejna wizytę. Gdy samopoczucie wywołane leczeniem jest kiepski chciało by się usłyszeć potwierdzenie, że ten trud daje pozytywne efekty. Nie zawsze jest to niestety możliwe a "radować" się trzeba choćby z tych starych 30-letnich dziur krakowskich... i trwać w przeświadczeniu, że te kolejne wypady do KSS w efekcie końcowym przyniosą oczekiwane efekty... a dziury te na drodze chytrze i sprytnie ominiesz