Znaleziono 1 wynik

kubanetko przeczytałam twój wątek, o Twoim ukochanym Tatusiu,
piszesz, że Tato często mówi o domu, że chciałby do domu, a to tak daleko i że on jest zmęczony, że on chce do domu, że jest w domu itd itp.
I tak przyszedł mi na myśl mój dziadek. Umarł na raka prostaty w 2007r. Pamiętam, jak też właśnie mówił o domu. O tym że on chce do domu. Zasatanawiałam się wtedy o jakim domu on myśli?
a teraz moja Mama zachorowała - ma czerniaka złośliwego skóry, praktycznie nie wyleczalny, ale oczywiście walczymy
I czytając Twoje posty myślę sobie czy mi starczy sił jeśli nadejdzie to najgorsze.

A najgorsze jest to w tym wszystkim moim zdaniem, że człowiek chciałby jeszcze dla tej osoby która odchodzi coś zrobić, powiedzieć, z nią wiele zrobić, i łapie się każdej chwili, i to że nic już nie wróci. I nigdy nie będzie takie samo.

Kubanetko kiedyś przeczytałam, że kiedy umiera kochany rodzic to umiera cząstka naszego dzieciństwa.

Ściskam Cię mocno, musisz być silna, za siebie, Mamę i Tatę