Znalezionych wyników: 4

Jeśli chodzi o relacje.To są też tacy ludzie,dla których jest dziwne,że ktoś bardzo dba o swojego bliskiego chorego.
Znam osobę,dla której to jest nienormalne,że ja biegam po lekarzach,szukam pomocy na forum onkologicznym,do szpitala jeżdżę codziennie.
Ta osoba twierdzi ,że najlepiej gdzieś oddawać takie osoby i problem z głowy.
Nie rozumiem jak można być takim człowiekiem?
Inna osoba mi powiedziała,że zazdrości mi tego,że mój tata jest tak chory i niedługo umrze,ponieważ ze swoim ojcem nie rozmawia już od dawna i szkoda ,że go to nie spotkało-no normalnie mnie zatkało...

To bardzo trudny temat,bo-
jasne,takie jest życie,że z chwilą przyjścia na świat,przemy w stronę śmierci.
Ale każdy jest inny,jedni dość szybko dochodzą do siebie,inni długo nie mogą pogodzić się z tą sytuacją.
Czasem też zależy wszystko od tego jak bardzo byliśmy związani z daną osobą.
Nasz światopogląd,wiara,tu też odgrywają znaczącą rolę.
I faktycznie często zdajemy sobie sprawę ile dla nas dana osoba znaczyła dopiero po jej śmierci-ale wtedy jest już zbyt późno,bo przeszłości nie cofniemy.
Także świadome podejście do śmierci,pogodzenie się z tym nadchodzącym faktem,może nam pomóc przejść przez żałobę.
Ale ja jakoś nie potrafię tego wszystkiego ułożyć w sobie,dla mnie zawsze będzie za wcześnie na smierć bliskich mi osób..