Znaleziono 1 wynik

Mój Tata 6 tygodni tam przebywał podczas gdy miał naświetlania.
Faktycznie luksusów tam nie ma i porządny remont by się przydał,ale da się wytrzymać.Nikogo na siłę tam nie trzymają.Jak mus to mus.Niestety najczęściej nie mamy wpływu w jakich warunkach będziemy się leczyć.
Tak to już jest z chorobą,że jak się leczymy to czasem mniej przebywamy z bliskimi,ale to nie znaczy,że mniej nas łączy.
Tatę zawoziłam w poniedziałki na Garbary,tam po radio jeździł z innymi chorymi karetką (nie więźniarką) do Ludwikowa i w piątek po radio odbierałam Go z Garbar na weekend do domku.
W tygodniu też jeździliśmy w odwiedziny,ale Tata mówił,że nie musimy ,bo jakoś zleci te parę dni.
Co do tego ,że 1,5 godziny w jedną stronę się jeździ na Garbary-też się z tym nie zgodzę.
Faktycznie czasem dośc długo trwa cały cykl tj.dojazd,naświetlania,przyjazd.Ale to tylko dlatego,że jest tam masa pacjentów i jak człowiek utknie w kolejce przed aparatem,no to już trudno.
To że szpital jest położony w lesie to moim zdaniem tylko zaleta.
Tereny są tam śliczne.
A że palacze byli,że mocz itp to niestety świadczy o 'wspaniałej' kulturze tych ludzi-brak słów.
Mój Tata nie miał łatwego charakteru i też krecił często nosem na rózne warunki i sytuacje,ale jestem pewna ,że z ogromną chęcią by tam spędził więcej czasu,byle tylko można by było dzięki temu chorobę poskromić...