Znalezionych wyników: 25

Mnie też denerwują różne wypowiedzi i pytania na temat śmierci Taty.
Jak pyta ktoś - jak się czujesz bez Taty? Radzisz sobie?...
Rozumiem, że to z troski, ale co ja mam odpowiedzieć? Że sobie radzę? Że czuję się dobrze? Że jest ok?
Nie jest i dłuugo nie będzie...

pixi, :flow:

za Twoją troskę - dziękuję!!

I ja dopisuję się pod słowami poprzedników.
Tulę w smutku..

pixi, brak mi słów aby opisać co poczułam czytając Twój post.
Piękne świadectwo miłości...

I ja zapraszam do siebie - męża z dzieciakami wyślę do teściów i wolność

pixi, pamiętaj, że jak tylko coś, to ja jestem...

Kochana Pixi jestem z Tobą.
Przykro mi bardzo.
Szczere kondolencje [*]
Jestem...

Ja oczywiście Pixi z chęcią pomogę - niedawno napisałam Jej o tym.
Nie chciałam zbytnio naciskać, ale chyba troszkę muszę Ją przydusić, by zgodziła się na jakąś pomoc....

pixi, recepty lekarz z hospicjum także wypisuje.
Przed hospicjum to też bez szemrania onkolog nam wypisywał, a jak coś brakowało to do rodzinnej latałam.

pixi, Kochana pozwól,że będziemy rozpieszczać Cię pochwałami i komplementami - zasługujesz na to i nie zaprzeczaj

Oj ci chorzy... mój Tata też miał taki okres, że nie chciał przyjmować furosemidu, bo stwierdził, że mu niepotrzebny, że obniża mocno ciśnienie, że ogólnie nic dobrego nie daje itp.
Ale na szczęście porozmawiałam z Nim, wytłumaczyłam, z lekarką dobraliśmy dawkę aby o ciśnienie się nie martwił i jakoś zażywał znowu.
Pozdrawiam i życzę polepszenia!

Pozdrowienia dla kreseczek.
Może to dobre rozwiązanie z tym ustawieniem leków?
Nam pielęgniarka też to proponowała, ale jakoś od razu dobrze trafili z dawkowaniem, rodzajem itp.
Ale rozumiem Twoje niezdecydowanie...

pixi, kochaniutka, bardzo się cieszę, że ładujesz się z forum.
My tu mamy pełne akumulatory więc bierz z nas ile tylko będziesz potrzebowała, ładuj się do woli.
Życzę jak najmniej zwątpień, a najwięcej radości i nadziei.
Pozdrawiam Cibie i Tomka - dużo zdrówka i sił życzę!

pixi, boję się z Tobą...
Mój Tatuś też więcej siedział, spał tak itp.
Dopiero wlewki pomogły to trochę ustabilizować.
Także z dnia na dzień pogarszało się.
Boże, jak bardzo trzymam kciuki, aby Wam się udało pokonać kolejną przeszkodę, abyście zyskali więcej czasu.....

pixi, ,życzę Wam,aby te okropne skutki uboczne szybko Was opuściły.
A apetycik bardzo cieszy :-D

Mój tato też ostatnio miał podwyższony cukier-w szpitalu dochodził do grubo ponad 300.
Później się unormował.

Pixi,bardzo optymistyczna wiadomość!!