Znalezionych wyników: 3

Tak wiem, tata też się złościl jak dawałysmy mu cos do jedzenia. Potem zauważyłam, że mimo iż marudził to gdy szłyśmy z mama na kawe ( bo u nas byl stana na poczatku taki ze przebywalismy miesiac w szpitalu ) to wtedy sam próbował to zjadać. Widać, może sie wstydzil albo nie chciał nas martwić. Potem było coraz lepiej. Przełyk sie odblokował siły wróciły. Pewnie, że nie zawsze miał apetyt, ale staraliśmy się. W domu dogadzałysmy mu przecieranymi zupkami, owockami ciastkami. Drobilismy mu, mięsko i jakos poszło ...

Bardzo bym chciała aby chociaż Twojemu Tacie się udało.
My walczyliśmy 15 miesięcy od diagnozy w bardzo zaawansowanym stadium.
Wygrywaliśmy bitwy, dwa tyg od rozpoczęcia leczenia tato przełykał juz całkiem dobrze, nie zwracał jedzenia infekcja mineła, po pierwszej chemii komórki rakowe w płucach prawie zniknęły .... niestety po 2 chemii zaatakował gdzie indziej i wojne przegraliśmy.

Ważne żeby tatę rozpieszczać, ale z wyczuciem by nie obróciło sie to w odwrotnym kierunku. Może cos dla przyjemnosci dodatkowo. My zakupilismy tacie programy Discovery, żeby zając mu ten czas który kiedys spedzał na pracach domowych. Podziałało - bo Tata wrocil do formy. Owszem miewał gorsze dni i marudził i tracił nadzieję ale staralismy się mocno aby nadziej wracała. Mysle, że to bardzo pomagało.

>> Komentarze dotyczą tego wątku <<

Zupełnie jakbym czytała swoją opowieść.