Znaleziono 1 wynik

Kasiu trzymaj się i walcz dopóki sie da.

My trafiliśmy pierwszy raz do szpitala w lipcu 2011 z drobnokomórkowcem w stanie krytycznym z bo choroba postępowała błyskawicznie, bo żaden lekarz w naszym miescie nie zdiagnozował Taty prawidłowo. W szpitału specjalistycznym dawali mojemu Tacie tydzien życia. Zaaplikowali mu 4 naswietlania paliatywne. Tata przeżyl, ale lekarz nie byli dobrej mysli i po tygodni mówili - maksymalnie miesiąc. Zaczelismy chemie. Po miesiącu Lekarz był juz lepszej mysli i powiedział : rok.

My walczyliśmy 15 miesięcy, dwie serie chemii i cofnięcie się choroby w płucu. Niestety pojawił się przerzut i na moje oko objawy pojawiły się na ok 4 tyg przed koncem, ale od diagnozy mieliśmy tylko 9 dni.
Teraz jak spoglądam na to z nieco innej perspektywy jestem wdzięczna za te 15 miesięcy odroczenia. Miałam trochę czasu na spędzenie go z Tatą ....

Jesli jak mówisz Twoja Mama czuje się dobrze, jest wielka szansa - może to Twoja Mama bedzie tą osobą, ktorej się udało i napiszesz nam o tym po 5 latach. Sama chciałąbym przeczytać posta takiej osoby.
Nie mogę powiedzieć Ci, że będzie dobrze, ale miej mimo wszystko nadzieję - bo ona bardzo pomaga. Bez niej zwariujesz

[ Dodano: 2012-10-17, 17:40 ]
Przepraszam za błędy - zwykle tak nie piszę, ale jeszcze jestem w szoku