Znalezionych wyników: 5

no i po Świętach były takie...............nijakie.............

dziękuję Wam Kochani za ciepłe słowa, za wsparcie......
taty nie ma z nami "fizycznie" już dwa tygodnie ale dla nas On jest tuż obok, wchodząc do domu patrzę czy przypadkiem nie leży na łóżku a może siedzi w fotelu??? a może zaraz dziarskim krokiem wejdzie do domu po pracy......
wiem że to już nigdy nie nastąpi..... :-(

Dziękuję Wam Kochani za wszystkie miłe słowa, za to, że mogłam tu się wyżalić, wygadać, że zawsze otrzymywałam od Was odpowiedzi na dręczące mnie pytania i że po prostu jesteście....
dziś był pogrzeb Taty.......to wszystko działo sie jakby obok mnie......jeszcze nie wierzę że Taty nie ma tutaj z nami ale wierzę że tam z Góry patrzy na nas i będzie się nami opiekował.......
odezwę się tu jeszcze jutro....

jak tylko tato zachorował koleżanka z pracy której mama zmarła z powodu choroby nowotworowej powiedziała mi że gdy ktoś z bliskich ma nowotwór to wtedy choruje cała rodzina, wszyscy w domu i tak jest..... oczywiście nie fizycznie ale nie da się podzielić życia na pół i to kiedy myślimy o chorobie i kiedy nie........bo nawet siedząc w pracy myślę co dzieje się z tatą, czy nie ma kolejnego ataku, czy wstał z łóżka, co dzisiaj sie wydarzy.......siedzi we mnie taki podskórny strach - uczucie niepewności i najgorsze co może być - BEZRADNOŚĆ że nic już nie można zrobić a tylko być, podać leki, ugotować coś dobrego co tato lubi i tyle................. :cry:

mamy progresję choroby..... :cry: