Znalezionych wyników: 2

Droga Peti
Ogromne wyrazy współczucia. Doskonale wiem co teraz czujesz, bo ja straciłam męża 8 lutego 2011. Miał zaledwie 29 lat. Jedynym pocieszeniem jest to że nasi Mężowie już nie cierpią. Przytoczę taką piękną sentencję, którą i Ty możesz zadedykować swojemu ukochanemu: "Nic nie daje większej wiary w życia sens, że na końcu swojej drogi spotkam Cię". :tull:

Witaj Peti
Piszę do Ciebie, bo mój mąż odszedł 8 lutego. Miał tylko 29 lat. Nikt nie spodziewał się Jego śmierci bo był w trakcie chemii i trafił do szpitala z neutropenia i leukopenia i juz do domu nie wrócił. Zmarł tak nagle, nawet lekarz mnie do tego nie przygotował, bo nikt nie spodziewał sie smierci. Jedynym pocieszeniem teraz dla mnie jest to że nie cierpiał z bólu, bo nic go nie bolało, dokuczały tylko wysokie gorączki i te niskie leukocyty, w ostatnim dniu mąż bardzo osłabł, że nie miał siły wstać z łóżka. Wiem ze jest Ci ciezko. Ja byłam przy mężu jak odchodził, trzymałam Go za rękę, całowałam. Na szczęscie zdążyłam dojechać do szpitala na czas. Mąż tylko powiedział do mnie i do mamy: Czemu płaczecie? Nic wiecej juz nie mówił.Pisz do mnie jeśli chcesz, ja teraz przezywam bardzo trudny okres, bylismy bardzo zwiazani z mężem, bardzo Go nadal kocham i tak mi Go brakuje. Kocham Go nad życie.

[następne komentarze]