Znaleziono 1 wynik

Moi Drodzy! Niezależnie od tego, jak wielu ludzi jest obok, czy są to bardzo bliscy: żona, mąż, dzieci, Matka, Ojciec, czy ktokolwiek inny, zawsze jesteśmy sami w chorobie! Można nam, chorym towarzyszyć, ale na ile to się udaje, to wiemy my, chorzy! Towarzyszyłem Ojcu w chorobie nowotworowej przed laty - zmarł w 1996 roku, dzisiaj medycyna poszła dalej, ale nowotworów przybywa. W lutym rozpoznano u mnie gruczolakorak jelita grubego z metą do wątroby i węzłów chłonnych. Jestem na zwolnieniu lekarskim i gdy zostaję sam jest mi źle, ale wśród ludzi wraca cały zapał do życia, nawet w szpitalu podczas chemii. Bądźmy, jak najdłużej z ludźmi.
Pozdrawiam

fajczarz