Znaleziono 1 wynik

Mój mąż również długo "odchodził".
Jego oddech długo był taki głośny, charczący.
Dzięki Bogu ja nie wracam do tych wspomnień.
Gdy o Nim myślę to tak jak by żył.
Wspominam jak się uśmiechał,co mówił.
Brakuje mi Go bardzo, czasami serce pęka.
Przytulam czasami jakąś rzecz,która należała do Piotrka i wtedy czuję jakby był przy mnie.
Kiedy jest mi źle,staję przed Jego fotografią i rozmawiam z Nim.
Gdy jestem zła,to czasami nakrzyczę na Niego a On wtedy uśmiecha się i mruga oczkiem -i złość przechodzi.
Dobrze,że nie wracam do chwil umierania.