Znalezionych wyników: 3

Xpathx, niestety na te pytania odpowiedzi nie ma, stąd rodzą tak wielką bezsilność zarówno u Ciebie, jak i Mamy. Czasem wystarczy się właśnie tym podzielić – że nie widzisz sensu, że nie wiesz, co będzie dalej (tego nikt nie wie), że masz poczucie, że to nie jest sprawiedliwe (bo nie jest sprawiedliwe, ale niestety sprawiedliwość nie ma tu nic do rzeczy...). A gdy Mama okazuje emocje, choć widać że z trudem, pomocne może być zwykłe stwierdzenie „widzę, że Ci ciężko, mi też jest ciężko, ale jesteśmy przynajmniej razem”. Jesteście dzielne dziewczyny!

Trochę tak jest, że

Droga Xpathx, Twoja obecna sytuacja jest nieporównywalna ze zwykłymi codziennymi zdarzeniami. Nie wymagaj od siebie zbyt wiele. Nie tylko Twoja Mama potrzebuje teraz troski i obecności bliskich osób, potrzebujesz jej także Ty, aby przeżyć te trudne chwile. Z drugiej strony te właśnie dni już się nigdy nie powtórzą. Wiem, jak trudne jest towarzyszenie ukochanej osobie w jej cierpieniu i zmaganie się z własną bezradnością. Tak, jak napisała Gaba, zrobiłaś wszystko, co mogłaś. Teraz to, co możesz dać Mamie w tych dniach to swoją obecność i niezależnie od tego, co się dzieje, możesz zapewnić Mamę, że będziesz blisko.
Czasem dobór tematów do rozmowy jest trudny, bo w myślach choroba i wyobrażenie śmierci dominuje nad innymi tematami. Z drugiej strony to niepowtarzalna chwila, by porozmawiać z Mamą właśnie o tym, co ważne - o uczuciach (nawet o swojej bezsilności), o miłości, wdzięczności za różne drobne i większe rzeczy z przeszłości - spróbuj przywołać w rozmowie z Mamą Wasze "najlepsze chwile" spędzone razem. Wasza silna więź jest największym zasobem w tym momencie. Niezależnie od tego, co się wydarzy, kiedy i jak przyjdzie Wam się pożegnać, to te uczucia pozostaną. Pozdrawiam obie dzielne kobiety - Ciebie i Mamę. MP