Znaleziono 1 wynik

bluemoon87, jedyne co mogę Ci napisać to tyle ze doskonale Cię rozumiem. Niestety przeżyłam podobną sytuacje i też nie potrafie się z tym w żaden sposób pogodzić. 6 lat temu na raka płuc zmarła moja babcia - razem z moja Mamą opiekowałyśmy się nią do końca. Traktowałam babcie jak drugą mamę, mieszkałam z nią w domu i z nią się wychowałam. Po śmierci babci miałam nadzieje ze poki co wyczerpał się limit zła i cierpienia. Niestety nic bardziej mylnego. w pażdzierniku 2018 roku dowiedziałam się ze Mama jest chora na nowotwór opłucnej - jeden z najgorszych możliwych i nieuleczalny. Po długiej walce, cierpieniu Mama zmarła w październiku 2019. Dla mnie to prawdziwy dramat, Mama była jedna z dwóch najważniejszych osób w moim życiu bardzo ją kochałam, byłyśmy bardzo zżyte ze sobą, a niestety umarła mi na rękach, a ja na tą śmierć" musiałam się zgodzić". Musiałam Jej na to pozowlić, zeby już nie cierpiała. Teraz będzie mijał 5 miesiąc bez Mamy i moje zycie bez niej to właściwie tylko marna egzystencja. Straciłam sens życia, poczucie że nasze życie jest jakaś wartością, nawet nie potrafie odczuwać czegoś takiego jak radość, Jestem świadoma że razem z moją Mamą umarła znaczna część mnie. Nie bedę nawet pisać jak bardzo niesprawiedliwe wydaje mi się to ze to akurat Mama musiała umrzeć, była naprawdę wspaniałym człowiekiem i każdy kto Ją znał to potwierdzi. Mama miała TYLKO 57 lat. Ja mam 29 i uwierz ze brak Mamy w moim życiu własnie w takich ważnych momentach to największy ból który nie pozwala się niczym cieszyć.
Ty jednak masz swoją mamę wiec korzystaj z tego czasu ile to tylko możliwe, wykorzystuj każda sekundę bo uwierz mi że ja oddałabym 10 lat swojego życia za możliwość jeszcze 1 minuty bycia z moją Mamą.
a los jest niesprawiedliwy i okrutny a nasze życie nic nie warte. Kiedyś myślałam w swojej naiwności że jeśli ktoś jest dobrym człowiekiem to nie spotkają go jakieś strasznie złe rzeczy ale to nie prawda. Nie ma żadnych reguł i na próżno można doszukiwać się sprawiedliwości.