Znalezionych wyników: 4

Luika, czytałam Twoje wypowiedzi w tamtym wątku. Dziękuję za te słowa.
Życzę dużo zdrowia i pozdrawiam bardzo serdecznie

pchelka, choć byłam przy Mamie kiedy zasypiała i wydaje mi się, że nie bolało, to zadawałam sobie to pytanie bezustannie. Z każdym dniem pytam jednak coraz rzadziej, bo uświadomiłam sobie, że nigdy nie uzyskam odpowiedzi.

Nie dziwię Ci się, że chciałabyś przespać ten czas, nie możesz na niczym się skupić.

Ciężko jest i pewnie jeszcze długo tak będzie, ale to jest zupełnie zrozumiałe. To jest czas na wyciszenie, skupienie i rozmyślania. Teraz przed nami bardzo ważne zadanie, zachować pamięć o Naszych Mamach i nie pozwolić wspomnieniom wyblaknąć.

Pozdrawiam.

pchelka, ja czekałam na ból żałoby do 3 marca- dlaczego? Tego dnia byłam w domu rodzinnym Mamy i puściły hamulce, dopiero po tej wizycie zaczęłam płakać, bo do tego dnia czułam się jak z drewna. Teraz też czuje się pusta, taka inna ale kiedy przypominam sobie Mamę mogę zapłakać i czuję ból, taki normalny jak przy żałobie.

Erevain21, dobrze to ująłeś. Każda chwila będzie już inna zwłaszcza ta, która planowało się z ukochaną osobą....

Ja jednak jestem wdzięczna za to odczuwanie bólu...dzięki temu czuję się człowiekiem.

pchelka, mogę jedynie Cie przytulic wirtualnie. Mojej Mamy nie ma ze mną 36 dni, zasnęła 12 lutego.
Wiem, że boli i boleć będzie pewnie nawet bardzo długo. Rozumiem Cię doskonale, bo dla mnie moja Mama była nie tylko rodzicem ale i bratnią duszą, przyjacielem.
Nie obwiniaj się, nie zadręczaj, bo zrobiłaś wszystko co było w Twojej mocy. Ja miałam ogromne wyrzuty sumienia, zadręczałam się bardzo czasem jeszcze mi się zdarza, ale w tych ciężkich dla mnie chwilach było to dla mnie dodatkowym obciążeniem. Oskarżanie siebie nic Ci nie da, pogłębi jedynie Twój ból, który i tak pewnie jest ogromny.

Trzymaj się jakoś. Pozdrawiam serdecznie.