Znaleziono 1 wynik

Sensationel, możesz być z Mamą, to bardzo dużo wiele osób nie ma nikogo bliskiego przy sobie i czas choroby spędza samotnie.
Mama przecież rozumie, że nie jesteś lekarzem i nie uleczysz Jej, ale możesz ją wspierać duchowo. Upewnij Mamę, że cokolwiek by się nie działo nie będzie sama, bo będziesz przy Niej w każdym etapie choroby.

anetaaneta, masz rację, że na raka "choruje" cała rodzina. To prawda, że najbardziej cierpi osoba chora ale my bliscy przeżywamy również ciężkie chwile. Trudno jest patrzeć na cierpienie i nie móc nic zrobić- wtedy można być. Tak jak kama272, często rozmawiałam w szpitalu, w przychodniach z chorymi (z kilkoma osobami zdążyłam się zżyć i polubić) i ich bliskimi, jakoś tak naturalnie w tym nieszczęściu ludzie lgną do siebie. W tych wszystkich rozmowach chorzy najbardziej się bali samotności w swojej chorobie i prawie każdy nie mógł nachwalić się swoich najbliższych. Wnioskuję z tego, że jesteśmy potrzebni naszym chorym bardzo- wiem, że pisze teraz o czymś oczywistym. Chodzi mi głównie o to, że nasi najbliżsi nie oczekują od nas cudów, ale obecności, potrzymania za rękę i pomocy w życiu codziennym, kiedy choroba uniemożliwia dotychczasowe funkcjonowanie.

Ważne jest również wsparcie osób zdrowych, tzw. opiekunów. Ja w trakcie choroby Mamy dostałam ogrom wsparcia od rodziny (niestety tej dalszej), znajomych, przyjaciół i ludzi z tego FORUM. Do tej pory dostaję wyrazy sympati, za które chyba nigdy nie zdołam się odwdzięczyć.

Pozdrawiam wszystkich którzy zmagają się z tym nieszczęściem i wszystkich, którzy są przy nich w tym złym czasie. Czyli pocieszanych i pocieszających.