Znaleziono 1 wynik

Pamiętam moją ostatnią wizytę w szpitalu kiedy żegnałam się z moim Tatą :-(

nie chciał ze mną już rozmawiać, prosił a właściwie pokazywał ręką żebym już poszła; wtedy pomyślałam, że zostało już tylko chore ciało - wiem, że brzmi to bardzo chłodno ale nie było mojego Tatusia, cierpiałam okropnie.
Wracałam do domu samochodem, w deszczowy majowy dzień, nie mogłam prowadzić co chwila zatrzymywałam się na poboczu i wyłam, nie płakałam a wyłam - to było okropne przeżycie.
Kiedy w końcu dotarłam do domu i wykrzyczałam swój ból i żal zrozumiałam, że nie mogę dłużej Go zatrzymywać, bo bardzo cierpi.
Wierzyłam i wierzę nadal, że teraz jest z najbliższymi, którzy kiedyś odeszli tak jak On...

Życzę Wam dużo siły! Trzymajcie się ciepło Dziewczyny.