Znalezionych wyników: 3

Jusiu, wczoraj wydrukowałam swój wątek. Kartkowałam bez składu ani ładu, chciałam coś przeczytać, wyłapywałam tylko pojedyńcze zdania.
Płakałam, bardzo płakałam. Każde przeczytane słowo, wywołuje we mnie jeszcze silne emocje. Nie mogę, jeszcze nie pora, poprostu nie jestem gotowa :uuu:

Dlatego rozumiem Ciebie doskonale!
Niedługo pójdę do Tatusia na cmentarz z opłatkiem i małą choineczką wiem, że bedzie ciężko ale muszę sobie z tym poradzić - przecież Tata nie może być sam...

Jusiu,
wychodzę z założenia, że w życiu nieszczęście musi być równoważone szczęściem. Z takim podejściem żyje się łatwiej, przynajmniej mnie. I myślę sobie, że fakt iż o mieszkaniu dowiedziałaś się na stypie też świadczy o tym, że w życiu nic nie dzieje się bez przyczyny, ot takie moje małe filozofie.
Spakuj pudełko ze wspomieniami, zamknij za sobą drzwi i idź tam gdzie będzie lepiej, a na pewno inaczej.
Trzymam kciuki i pozdrawiam ciepło.
Beata

Jusia, Twój Tata nie odszedł, On żyje w Twoim sercu.
Jestem z Tobą ...

Beata :cry: