Znaleziono 1 wynik

Miewam podobnie. Jest mi przykro, że jak gdzieś wyjeżdżam nie biorę ze sobą Rodziców. Jest mi źle, że jem coś pysznego z myślą, że mój Tata nie może tego zjeść. Czasami jest mi przykro, kiedy idę na kawę. Sama. Jest mi bardzo ciężko, kiedy jadąc do siostry czy gdzieś w Polskę Mama płacze (cóż, zawsze tak ma...). Ale myślę, że to normalne! Choroba Rodziców ciągle siedzi w mojej głowie. Z drugiej strony zawsze staram poświęcać się dla nich maksimum swojego wolnego czasu, kupować im ulubione produkty, dbać o nich jak najlepiej. Te chwile zdecydowanie przeważają. Cieszę się perspektywą wspólnych Świąt i Sylwestra. Ciągle wspominam wrześniowy wypad nad Morze. Cieszę się, jak Rodzice się cieszą. Choć tych chwil nie jest astronomicznie dużo to mimo wszystko nie czuję się podle. Chcę i będę robiła dla Rodziców ile tylko będę mogła.

[ Dodano: 2011-12-06, 16:50 ]
I powiem Wam, że pod koniec sierpnia byłam na kilkudniowym festiwalu muzycznym i to było super oczyszczające wydarzenie. Spotkanie ciekawych ludzi, zdystansowanie się od choroby Rodziców. Wiedziałam, że nie dzieje się im krzywda, a ja wreszcie oderwałam się od tej rzeczywistości.