Znaleziono 1 wynik

Postangeti poruszyłaś bardzo ciężki temat, dlaczego odstępuje się od reanimacji osób w terminalnych stanach choroby nowotworowej. Pytanie ciężkie a odpowiedź pewnie jeszcze bardziej ciężka.
Spróbuje przelać swoje przemyślenia na ten temat, może się ze mną nie zgodzisz a może tak nie wiem ale to nie istotne.
Popatrz na sprawę choroby od strony chorego, tego który cierpi, dla którego złapanie oddechu niekiedy jest walką, dla takiej osoby ważna jest tylko jedna sprawa - chory musi mieć odczucie i pewność, że jest kochany, że nie jest sam wtedy odejście na drugą stronę jest o niebo łatwiejsze. Problem śmierci bardziej dotyczy nas samych, jest w nas strach przed przyszłością jak sobie poradzimy bez osoby którą tak bardzo kochamy, odrzucamy myśl od śmierci a jak lekarz odmawia reanimacji to złorzeczymy na niego jak on mógł mogła żyć jeszcze dzień może dwa ale dla tej osoby to dodatkowy dzień dwa cierpienia nie ma nic gorszego jak przerwać proces umierania osób terminalnie chorych to jest dopiero w mojej ocenie barbarzyństwo.
Piszę to bo sam pracowałem jako wolontariusz na oddziale opieki paliatywnej OO. Bonifratrów w łodzi i w mojej obecności kilkanaście osób odeszło do Najwyższego, tym samym powiększając grono moich "kumpli" i "kumpel" które opiekują się mną i wiem że na nich mogę zawsze liczyć

.
Sam byłem przy śmierci mojego dziadka który otoczony rodziną która go kochała odszedł z uśmiechem na twarzy a wcześniej było 3 tyg niewyobrażalnego cierpienia.
Niekiedy trzeba się pogodzić z rzeczywistością choć zawsze jest ona bardzo bolesna ale niestety dla Nas żyjących a nie dla tej osoby która odchodzi.
Pozdrawiam i życzę dużo sił w tym co nieuchronne:)