Znalezionych wyników: 6

Wiesz Agni, myślę, choć dla Was żadne to pocieszenie, że nagła śmierć lepsza niż cierpienie.
Nie boję się, że mama umrze, choć wiem, że umrze na raka płuc, być może nie doczekawszy 3-cich urodzin swojego wnuka, tak wyczekanego. Boję się cierpienia bezlistosnego. Boję się tej drogi, wiem co na końcu, ale nie wiem jaka będzie...

Żyj jak najpiękniej z pamięcią o Tacie w sercu...

Agni, jak się trzymacie?
Tulę mocno.

Agni, cieszę się razem z Tobą! A z łuszczycą da się żyć!
Mama moja od operacji ma ciągłe nawroty: trochę zaleczy, a potem znowu...dobrze troszkę łuszczyce wystawić na słońce...
Pozdrawiam ciepło!

Agni, sloneczko, nie daj sie. MUSISZ sie wyciszyc, nabrac sil i koniecznie przestac sie tak szarpac...Nie stresuj sie tym na co nie masz wplywu - nie ma sensu tracic energii na bezsensowne i energetycznie kosztowne udreki - one nic nie zmienia - wprost przeciwnie - bedziesz jeszcze bardziej zmeczona i rozdrazniona, a przeciez chcesz byc skupiona, konsekwentna, ukierunkowana w dzialaniu...Mnie pomogla joga. Koniecznie idz do psychoonkologa - moze rozmowa i jakies leki pomoga Ci "zebrac sie" i poukladac...Poza tym zima byla ciezka, dluga - to sie odbija na kazdym.
Nie panikuj. Jak napisala Madziorek - dzis to dzis, o jutro bedziemy sie martwic jutro...Badania Taty juz za kilka dni, bedziesz miala jasniejszy obraz sytuacji...i moze wez sobie wolne od forum na weekend...
Tule Cie mocno, mocno i trzymam kciuki!!!
CMOK
A

wow

Agni, wiesz, luszczyce trzeba pokochac i traktowac jako watpliwe dobrodziejstwo inwentarza, bo inaczej sie nie da :-)
Trzymam kciukasy, niezmiennie!!!