Znalezionych wyników: 2

Też miałam czerwoną chemię.
Oczywiście, idzie wytrzymać, wszystko zależy od tego, jak bardzo jesteśmy w stanie znieść różne dolegliwości. Jak ktoś dużo w życiu nie chorował, to może mu być ciężko, bo nie będzie przyzwyczajony do dyskomfortu, np. do mdłości, braku apetytu itd.

U mnie ta chemia nie zadziałała, wiec pewnie ważne jest tutaj, kiedy będzie jakaś weryfikacja co do tego, czy zadziała u Twojego taty.
Popytaj lekarzy (nie tylko jednego), kiedy i w jaki sposób będą sprawdzać, czy chemia daje rezultaty, bo z własnego doświadczenia wiem, że czasami niepotrzebnie mogą coś przedłużyć, licząc na to, że jeszcze zadziała. Chociaż, myślę, że jeżeli Twój tata leczy się w COI w Warszawie (?), to tam mają duże doświadczenie (Klinika Nowotworów Tkanek Miękkich i Kości) i Twój tata jest pod dobrą opieką.

Leczenie raka, nowotworu to nie jest krótki proces, więc trzeba przestawić myślenie - z oczekiwania na szybką i trwałą poprawę na konsekwentne działanie i wiarę w leczenie, siłę do walki.

Nie myśl o tym, że możesz stracić tatę, myśl o tym, co zrobić, aby mu jak najwięcej pomóc, wspieraj go, pocieszaj, pokazuj mu radości życia, bo może być czasami w stanie, gdy tego nie będzie widział, nawet mimo dobrego samopoczucia. Myślę, że jeżeli są siły, to warto się czymś zająć, bo to daje jakąś satysfakcję i odciąga myśli od choroby.
Skoro pojawił się wnuk, jesteś też Ty, to najlepszy czas, aby dać sobie więcej zainteresowania, ciepła, bliskości, cieszyć się swoją obecnością.

Co do tych wszystkich preparatów wspomagających: podoba mi się wątek, który został umieszczony na forum, podany przez Richelieu.
W tym wszystkim trzeba pamiętać o tym, że wielu ludzi przerażonych chorobą swoją i swoich bliskich zrobi wszystko, aby im pomóc, a to daje duże pole do popisu dla tych, którzy chcą na tym... zarobić. Dlatego jest takie namnożenie różnych "cudownych" preparatów, które mają pomagać.
Świetny sposób, aby wyciągnąć duże pieniądze z tych najbardziej zdesperowanych.

Z drugiej strony, gdyby było tak, że faktycznie te wszystkie preparaty w ogóle niczego nie dają (np. odporności, która przecież jest potrzebna podczas leczenia), to już dawno byłyby jakieś regulacje, opublikowane badania. Myślę, że konsultacja z lekarzami - jak najbardziej, jednak ja spotkałam się z tym, że każdy lekarz mówi co innego. Jeden uznał, że mogę brać probiotyki podczas problemów z układem pokarmowym, aby odbudować florę bakteryjną, inny nie zalecał ze względu na możliwości interakcji z chemią.

A przecież lekarze tak naprawdę sami nie wiedzą, czy jest, czy nie jest jakaś interakcja! Mówią tak na wszelki wypadek.
Przecież wpływ na mój nowotwór może mieć tak wiele czynników, że zażywanie jakiś dodatkowych witamin może być w ogóle bez znaczenia.
Np. mogę mieszkać w mieszkaniu, gdzie jakiś czynnik, np. jakaś substancja (np. związana z grzybem, wyposażeniem) będzie powodować skłonność do mniejszej odporności, działać rakotwórczo; być może używam kremu do twarzy, który mi szkodzi, być może dotykam plastiku w myszce komputerowej, który mnie akurat szkodzi w połączeniu z powietrzem, którym oddycham (z zawartością amoniaku - dzięki zakładom, które są w mojej miejscowości) i diecie owocowo-warzywnej, którą akurat stosuję?
Tak naprawdę nic nie wiadomo, wszyscy poruszają się po omacku.
Czytałam książkę "Antyrak" i nawet mam wątpliwości, czy opisana tam stosowana dieta, wystrzeganie się pewnego jedzenia oraz styczności z substancjami, a także nawet większe zażywanie ruchu (chociaż przemawia do mnie argument, że wtedy komórki są bardziej dotlenione) - czy to wszystko jest faktycznie dobry kierunek, czy tylko przypadek.

Skoro lekarze są tak przeciwni wszelkim dodatkowym substancjom wspomagającym, np. odporność organizmu, to dlaczego w ogóle nie zwracają uwagi na DIETĘ chorego, bo przecież "jesteś tym, co jesz" i na pewno odżywianie ma bardzo duży wpływ na nasz organizm? Ani na to, jak pacjent żyje, w jakim środowisku, co na niego ma wpływ?

MartaV - dlatego trzeba w tym wszystkim zachować umiar. Zawsze należy skonsultować się z lekarzem, a nawet kilkoma, ale warto też rozważyć, czy stosowanie takich wspomagaczy ma sens, czy nie jest to wyciąganie pieniędzy. Myślę, że lepiej jest jednak zacząć od przyjrzenia się codziennej diecie i np. wyeliminować różne rzeczy, które mogą osłabiać organizm, jak np. obciążać wątrobę podczas leczenia chemią, np. tłuste jedzenie, jeść więcej warzyw (chociaż tutaj też można dyskutować na temat ich "zdrowej" uprawy i dostępności tych tzw. "organicznych"). Chodzi mi o to, aby utrzymać organizm w dobrej kondycji, co pomoże walczyć z chorobą i przeżyć dolegliwości, mniejsze komplikacje.
Ja np. od wielu lat jadłam więcej warzyw, jadłam tylko mięso drobiowe i ryby, piłam tylko zieloną herbatę (odpowiednio zaparzaną, dobrej jakości senchę), która to niby zapobiega nowotworom i... zobacz, nie ustrzegło mnie to przed nowotworem, mimo że w mojej rodzinie nikt na raka, ani nowotwór nie chorował!
Organizm człowieka jest bardzo skomplikowany, każdy inny, to nie matematyka, więc wszyscy (lekarze też) poruszamy się trochę po omacku.