Znalezionych wyników: 7

Paulino,

Serdecznie Ci współczuję.

Twoja Mama na pewno zawsze będzie przy Tobie i zawsze wiedziała o Twojej miłości.

::rose::

Paulino, na pewno dasz radę, chociaż będzie bardzo ciężko, i teraz i później.
:tull:

Paulino,

Bardzo mi przykro, że Wasza choroba tak drastycznie postępuje.

W opisanej przez Ciebie sytuacji leczenie objawowe jest postępowaniem optymalnym,
i pewnie w najbliższym czasie trzeba też będzie pomyśleć o opiece hospicyjnej (domowej lub stacjonarnej),
odpowiednio wcześnie dla ewentualnie potrzebnego czasu na jej zorganizowanie.

Pozdrawiam i życzę Wam potrzebnych sił w tym trudnym czasie.
:tull:

Informacje podane przez Ciebie dotyczące stanu zdrowia mamy nie są dość precyzyjne,
właściwie wiadomo jedynie o dolegliwościach bólowych wynikających z prawdopodobnej progresji choroby,
obecności płynu w jamie otrzewnej, i onkologicznie podejrzanych zmianach w wątrobie i tkance tłuszczowej oraz sieci.

Nie wiadomo dokładnie jakie jest zaawansowanie tych zmian, i jak bardzo wpływają one na ogólny stan organizmu,
dlatego najlepiej, aby na temat przewidywanego czasu przeżycia wypowiedział się Wasz lekarz,
który ma większą wiedzę na temat stanu zdrowia mamy, co pozwoli mu na bardziej precyzyjną odpowiedź.

Przypuszczam, że może być mowa o czasie rzędu kilku - może kilkunastu miesięcy,
zatem nawet może to być czas liczony także w latach, ale podejrzewam, że niestety raczej nie będzie to okres wielo- czy nawet kilkuletni.

Paulino,

Podany przez Ciebie wynik jest o tyle niepokojący, że mowa jest w nim o progresji zmiany w wątrobie,
pojawieniu się płynu w jamie otrzewnej oraz podejrzanym onkologicznie obrazie tkanki tłuszczowej i sieci.
W kontekście prowadzonego leczenia raka trzonu macicy nasuwa to uzasadnione obawy, iż są to zmiany o charakterze przerzutowym,
chociaż jednoznaczne potwierdzenie mogłoby dać dopiero badanie histopatologiczne pobranego wycinka.
Zaproponowanie chemioterapii wskazuje na to, że lekarz zastosował takie leczenie jako przewidziane właśnie dla takich sytuacji uogólnienia choroby.

Jeśli są to zmiany przerzutowe związane z progresją choroby, z czym niestety trzeba się liczyć,
to wyleczenie w takim stadium zaawansowania choroby nie będzie możliwe.
W takim razie oczywiście da się jeszcze wiele zrobić by poprawić jakość życia i wpłynąć na jego przedłużenie,
jako leczenie może zostać, wg oceny Waszego lekarza, zaproponowana chemio- lub hormonoterapia,
zgodnie z odpowiednimi Zaleceniami (2013 r.), str. 293:

Cytat:

Leczenie chorych w stadium uogólnienia lub nawrotu
Leczenie choroby pierwotnie uogólnionej lub nawrotu jest postępowaniem paliatywnym.
W pierwszej kolejności należy rozważyć możliwości leczenia chirurgicznego. W przypadku nawrotu w pochwie u chorych wcześniej nienapromienianych RTH jest postępowaniem z wyboru. U pozostałych chorych zaleca się leczenie systemowe (HTH lub CTH).
Leczenie hormonalne powinno być stosowane wyłącznie w ramach paliatywnego postępowania u chorych z nowotworami endometrioidalnymi bez nasilonych objawów choroby. Do czynników predykcyjnych korzyści z HTH należą: wysokie zróżnicowanie (G1/2), obecność receptorów hormonalnych w komórkach nowotworu, długi okres wolny od nawrotu oraz lokalizacja nawrotu poza miednicą. Częstość odpowiedzi na HTH wynosi około 15–30%. Najczęściej wykorzystuje się progestageny oraz tamoksyfen. Ze względu na brak zależności między wielkością dawki i skutecznością progestagenu wskazane jest stosowanie mniejszych dawek leków (np. medroksyprogesteron 200 mg/d., octan megestrolu 160 mg/d.). Inhibitory aromatazy mają niewielką skuteczność (częstość odpowiedzi < 10%). W badaniu II fazy wykazano także skuteczność sekwencyjnej HTH: octan megestrolu w dawce 160 mg/dobę przez 3 tygodnie naprzemiennie z tamoksyfenem w dawce 40 mg przez kolejne 3 tygodnie.
Chemioterapia jest stosowana w leczeniu zaawansowanego raka trzonu macicy w sytuacji braku możliwości leczenia miejscowego, u pacjentek z objawami związanymi z chorobą niekwalifikujących się do HTH lub po wyczerpaniu odpowiedzi na HTH. Wykazano, że CTH 2-lekowa ma przewagę nad monoterapią. Najczęściej stosuje się skojarzenie paklitakselu z pochodną platyny lub pochodnej platyny z doksorubicyną ± cyklofosfamidem. Programy 3-lekowe z taksoidem mają porównywalną skuteczność do schematów 2-lekowych, natomiast wiążą się z większą toksycznością.
Możliwości CTH drugiej linii są ograniczone, a korzyści z leczenia wątpliwe. U chorych z dobrą odpowiedzią na leczenie można podjąć próbę wykorzystania ponownie schematu z taksoidem i pochodną platyny. Do aktywnych schematów 2-lekowych należy także topotekan z docetakselem. Opcją leczenia pozostaje również monoterapia (np. antracykliną, ifosfamidem, topotekanem).

W zależności od indywidualnych cech organizmu, podatności choroby na leczenie i jego skuteczności możliwe jest spowolnienie lub nawet czasowe powstrzymanie progresji choroby, jednak nie da się przewidzieć jakie rezultaty uda się osiągnąć.

Przykro mi, że nie mam dla Ciebie lepszych informacji.
Pozdrawiam i witam Cię na forum.