Znalezionych wyników: 2

Zajęcie 10 węzłów chłonnych oznacza cechę N3, co klasyfikuje chorobę do wysokiego stadium zaawansowania IIIC (źródło).
Szanse na wyleczenie są, niestety oprócz wysokiego zaawansowania choroby niekorzystnie na nie wpływa również trójujemność raka.

Leczenie wygląda na prowadzone prawidłowo: przedoperacyjna CTH bywa stosowana zwykle dla wyższych stadiów zaawansowania.
Dalsze postępowanie powinno wyglądać następująco:

Cytat:

Miejscowo zaawansowany rak piersi (st. IIIb–IIIc)

Leczenie systemowe
Standardem postępowania w miejscowo zaawansowanym raku piersi jest leczenie skojarzone, którego pierwszy etap stanowi terapia systemowa. Przed rozpoczęciem leczenia systemowego należy pobrać wycinek z guza do badania histopatologicznego i oznaczenia biomarkerów (nie należy rozpoczynać leczenia jedynie na podstawie rozpoznania cytologicznego uzyskanego drogą biopsji cienkoigłowej). Wybór metody terapii systemowej zależy od charakterystyki biologicznej guza, a także wieku chorej i obecności ewentualnych schorzeń towarzyszących. Na ogół w leczeniu indukcyjnym stosuje się chemioterapię, która zwykle pozwala na szybkie zmniejszenie się nacieku nowotworowego i przeprowadzenie leczenia miejscowego. U chorych z guzami wykazującymi silną ekspresję receptorów steroidowych hormonoterapia pozwala na osiągnięcie wyników zbliżonych do chemioterapii. Większość chorych na miejscowo zaawansowanego raka piersi cechuje jednak ryzyko nawrotu na tyle wysokie, że jest u nich uzasadnione stosowanie chemioterapii. Jeżeli nie użyto jej w leczeniu indukcyjnym, jest wskazane jej zastosowanie w leczeniu uzupełniającym. U chorych z nadekspresją/amplifikacją HER2 dołączenie trastuzumabu do chemioterapii indukcyjnej pozwala na 2-krotne zwiększenie odsetka całkowitych remisji patologicznych i wydłużenie czasu przeżycia bez progresji, przy czym w Polsce lek ten nie jest zarejestrowany w tym wskazaniu.
Po leczeniu miejscowym u chorych na miejscowo zaawansowanego raka piersi z obecnością receptorów estrogenowych lub progesteronowych jest wskazane zastosowanie hormonoterapii, a w przypadku nadekspresji/amplifikacji HER2 — leczenie trastuzumabem (obecnie przyjęte w Polsce kryteria stosowania trastuzumabu nie obejmują jednak miejscowo zaawansowanego raka piersi).

Leczenie miejscowe
W przeszłości główną metodą miejscowego leczenia chorych na miejscowo zaawansowanego raka piersi była radioterapia. Postęp w terapii systemowej sprawił jednak, że u coraz większej części chorych udaje się uzyskać regresję nacieku pozwalającą na leczenie operacyjne. Zwykle jest to amputacja piersi, choć w wybranych przypadkach można także rozważyć terapię oszczędzającą. Wartość postępowania chirurgicznego w tej grupie chorych nie została jednak nigdy potwierdzona. Po leczeniu operacyjnym u większości chorych stosuje się uzupełniającą radioterapię (zwykle mają one wskazania do uzupełniającej radioterapii, opisane w części dotyczącej wczesnego raka piersi).
U chorych niekwalifikujących się do zabiegu mimo zastosowania indukcyjnego leczenia systemowego jest wskazana radykalna lub paliatywna radioterapia. W leczeniu radykalnym napromienianiem obejmuje się zajętą pierś i regionalne węzły chłonne. Techniki napromieniania są zbliżone do stosowanych we wczesnym raku piersi, ale konieczne jest zastosowanie wyższych dawek promieniowania.

(źródło: rozdział 9 opracowania pod red. prof. M. Krzakowskiego).