Znaleziono 1 wynik

Może włączę się do dyskusji, ale też z punktu widzenia żony, której choruje mąż i reakcji prawcodawcy...

Napewno nie miałam dylematu, gdyż byliśmy razem...jednak gdy Małżowinek leżał w szpitalu, nieświadomy na morfinie, całkowicie nie mogłam pracować.

To były cieżkie chwile...rano dziecko do szkoły, potem biegiem rano do szpitala...potem praca, odbiór dziecka ze szkoły, zawieść do domu i do szpitala...
Byłam wtedy sama i do tego bez samochodu...dziecko pierwsza klasa więc byłam w zupełnej rozsypce.

Do tego całkowity brak zrozumienia u pracodawcy...mimo, że po wielu chwilach wahań..poinformowałam pracodawcę o sytaucji.

Słyszałam " Droga koleżanko...nie pani pierwsza i nie ostatnia"

Pracuję w wymiarze sprawiedliwości więc nie tylko praca w godzinach pracy, ale przygotowywanie się do spraw...było ponad moje siły...

Ale jak usłyszałam od szefa, że mam ustalić sobie priorytety i wybrać co dla mnie najważniejsze...to nie miałam wątpliwości...
Fakt, że miałam możliwość rzucenia tego wszystkiego i pracować w domu , niestety nie wszyscy mogą tak postąpić.

Szkoda, że w ludziach jest tak mało empatii..