Znalezionych wyników: 6

Rozumiem..na niektóre rzeczy jest jeszcze za wcześnie.

Rozumiem Lenko..

Lenko...powiem Ci jakie jest moje zdanie...
Może niepopularne..bo z wiarą mi trochę nie po drodze..tzn. z przynależnościa do religii.

Ja myslę, że nasi najbliżsi, którzy odeszli, są blisko nas. W innej czasoprzestrzeni, ale pojawiają się obok nas gdy o nich myślimy, gdy o nich rozmawiamy.

Dlatego, nie rozumiem, częstego postępowania niektórych ludzi, którzy po odejściu bliskiego przestają o nim mówić. Często też rodzina lub znajomi nie chcą rozmawiać o nich, gdyż obawiają się, że rozmowa może bardziej boleć.

My o tatusiu Małżowinka, który odszedł 6 lat temu , o moich dziadkach, o bracie mojego taty ( miał tylko 40 lat gdy odszedł pae lat temu) rozmawiamy bardzo często. Nawet o sytuacjach, gdy się z nimi sprzeczaliśmy, gdy nas " wkurzali".

Wspominamy śmieszne razem sytaucje, cudowne chwile...i wierzę, że Oni są wtedy bardzo blisko nas.

Żyją naszym żciem...tak jak my w danej chwili żyjemy ich dawnym życiem.

Ja wiem Lenko...gdyby tego dziadostwa nowotworu nie było, nie byłoby tego forum.

To prawda, że gdy już ktoś wygrywa z tą chorobą najczęsciej już nie wchodzi na to forum...a szkoda...trochę optymizmu napewno by się przydało.

Dziś masz trudny, bolesny dzień...ale jak będziesz miała ochotę ( wiem to Labkowe Wzgórze to dziecinada) wejdź do mojego Berrego. My się bardzo staramy, dać tutaj troszeczkę uśmiechu.

Niedobrze, że jesteś sama...my oprócz rodziny ( chociaż czasami nie pomagają swoimi czarnymi myslami) jesteśmy sami, ale mamy siebie.

Jak Ci pomóc? Jak Ci ulżyć? Gdyby można było czas cofnąć...

Lenko kochana....brak mi słów...obyś miała dziś siły...

Lenko...czytam Cię jakbym ja to pisała. Podobnie mó małżowinek jest dla mnie najlepszym przyjacielem. I podobnie jesteśmy dopiero kilka lat po ślubie, tyle dla mnie zrobił, nie tylko dla mnie dla mojej córki, rodziny. Wreszcie jestesmy jedną kochającą się rodzinką i nagle to dziadowstwo.

Nie potrafię znaleść słów , bo takich nie ma, żeby Ciebie pocieszyć. Dla mnie takich słów nie ma.

Lenko...dziś w nocy przeczytałam całą tutaj Waszą historię...serce mi płacze...

Pustka i samotność , rozdzierająca tęsknota...tego najbardziej się boję...

Cudowna Wasza miłość jest. Jest bo taka miłość nigdy nie mija.