Znalezionych wyników: 6

Ja właściwie opierałam się na przebywaniu z ludźmi. Jak ktoś koło mnie był to zmuszało mnie do "trzymania" się. Najtrudniejsze były chwile kiedy Mama odchodziła, widziałam to Jej kurczowe trzymanie się życia.. i nie mogłam sobie i innym wybaczyć, że nic nie da się z tym zrobić.
Dzisiaj te doświadczenia dużo mi dały. Wiem, że trzeba Żyć, póki się żyje. Nie można dać się wciągnąć w to co zaplanowali nam inni. Mam w sobie silną potrzebę życia w pełni, chcę się tym też dzielić z innymi.. wzbudzać w nich radość życia i moc doznawania choćby najmniejszych, ale jakże ważnych rzeczy.

Badania nie mogą być autoterapią...To chęć wykształcenia się w kierunku psychonkologii i dzięki temu profesjonalna pomoc innym wynika z doświadczenia..Bardzo miło z Twojej strony.

Jest, ponieważ jest to dla mnie głęboko emocjonalny problem.Prowadzenie przeze mnie badań nie wynika bynajmniej z chęci zaliczenia egzaminu,ale z potrzeby serca..abym mogła pomagać, dać komuś to, czego ja nie otrzymałam. Możliwości skontaktowania się z profesjonalistą są niestety dużo większe w dużych miastach, ja pochodzę z małego...i psycholog bez przygotowania, nie podjął się pomocy mojej rodzinie, kiedy odchodzili moja Mama. Chcę się wykształcić, żeby to zmienić...Niestety, bez badań nie będę miała takiej możliwości...Faktycznie powyższy post jest niefortunnie sformułowany, ale proszę nie skreślać wszystkich młodych prowadzących badania, a już na pewno nie oskarżać o plagiat!

Co Wam pomaga radzić sobie w opiece nad chorym? Odczuwacie większy czy mniejszy lęk przed śmiercią wobec tych doświadczeń. Macie jakieś refleksje?
Sama nie dawno straciłam Mamę, wydaje mi się, że po tych doświadczeniach, paradoksalnie mniej boję się śmierci..

Prowadzę ostatnio badania i zaintrygował mnie między innymi taki problem, co o tym sądzicie?

Witam!
Niedawno straciłam Mamę, która zmagała się z chorobą przez 4 lata. Jestem absolwentką psychologii i zamierzam rozpocząć kształcenie w kierunku psychoonkologii. Motywowana własnymi doświadczeniami prowadzę badania, aby dzięki nim w przyszłości potrafić pomóc osobom w podobnej do mojej sytuacji. Szukam osób, które są w związku z osobą, u której zdiagnozowano nowotwór. Jeśli masz chwilę wolnego czasu, chciałbyś podzielić się ze mną refleksjami dotyczącymi Ciebie i Twojego związku, proszę odezwij się. Poproszę Cię wtedy o wypełnienie anonimowego kwestionariusza. Będę Ci bardzo wdzięczna za pomoc, która na pewno nie pozostanie bezużyteczna.
Oto mój e-mail: flyien@o2.pl
P.Kraj