Znalezionych wyników: 4

Wiecie , naszła mnie taka refleksja. Zresztą wszystko co związane z mamą cały czas wspominam. Byłysmy bardzo związane, co przytaczałam już w innych postach. Często mówiłam Jej, że Ją kocham itd. Ale w trakcie choroby mówiłam to jeszcze częściej. I wiecie w tych ostatnich dniach, kiedy mama była słaba, traciła resztki sił, ja cały czas mówiłam do Niej jak bardzo Ją kocham, tuliłam Ją, głaskałam...A mój tata mówił wtedy: "Marciu nie mów bo mamusia czuje wszystko, nie rób tak bo Ona czuje". Jak mogłam tego nie robić?? Miałam sie nagle zamknąć, bo Ona czuje??? Chciałam by wiedziała Kim jest dla mnie, by czuła moją miłość, że Jej nie opuszczam i będę do końca...
Tak chciałam wyrzucić to z siebie.

TO jest bardzo ciężki okres w zyciu chorego i jego najbliższych. ja czasami nie chciałam by nawet do mnie dzwoniono i pytano o mamę, bo cały czas byłam przy Niej i gdy wychodziłam rozmawiać Ona doskonale wiedziała o czym...wracałam zapłakana, wtedy i ona płakała... Wolałam by nikt mnie nie pytał..po prostu. Nie wiem jak ja bym się zachowała w takiej sytuacji, gdyby coś takiego wydarzyło się niebezpośrednio mnie. Ale sądzę, że starałabym się wspierać na miarę własnych możliwości.Dużo ludzi boi się o tym rozmawiać z chorą osobą, bo słowo rak kojarzy się w większości wypadków tylko z jednym, więc jak tu rozmawiać. Siła charakteru jest w tym bardzo ważna.

Za 20 dni mam obronę pracy magisterskiej.Moja mamunia tak bardzo chciała doczekać tego dnia...Tak bardzo bym chciała by była ze mną w tym dniu;(

[ Dodano: 2011-10-07, 19:47 ]
Gusia, wiesz, jak moja rodzina dowiedziała się, że mamusia maraka to też były osoby, które bały się do niej zadzwonić.Nie wynikało to z jakiegoś odtrącenia, odseparowania nagle od nas..po prostu ze strachu. Rozumiałam to.Ludziom łamały się głosy gdy do nas dzwonili...po co mamcia miała słyszeć ich płacz? Nie wiem co tak naprawdę jest dobre. Nie oceniam tego...

Olaczek, ja brałam ślub ponad 7 miesięcy temu. W tym czasie moja mamusia już miała raka, ale nikt o tym nie wiedział, nawet ona. Już wtedy źle się czuła, o czym mi nie powiedziała, nałykała się tabletek by przetrwać moje wesele. Pół roku po moim ślubie odeszła... Cieszę się, że mogła jeszcze być ze mną w tej chwili, Życzę dużo siły i wytrwałości!