Znaleziono 1 wynik

KasiaKasiaKasia, zawsze jest tak, że myśląc "na zapas" boimy się tego, co będzie i wydaje Nam się, że nie damy rady. A potem, gdy przychodzi ten czas, dajemy sobie radę śpiewająco w opiece nad chorym.
Przede wszystkim w sytuacji "podbramkowej" organizm przeskakuje z myślenia szerokiego, z planowania kompleksowego, na realizację małych zadań. Wtedy człowiek nie myśli, jak da sobie radę w przeciągu miesiąca, ale co ma zrobić jutro albo w ciągu kilku godzin. Sukcesy też się mierzy inną miarą - nie myśli się o wyzdrowieniu, a o tym, czy chory zasnął, czy podleczyła się odleżyna, czy wstał dziś do toalety, czy nowe przeciwbólowce zadziałały. Potem, "po wszystkim", po dłuższym czasie opiekun jest zszokowany, że tak dobrze dawał sobie radę. Tymczasem w sytuacjach ekstremalnych organizm przestawia się na inny sposób działania, na realizację małych zadań i tak ma być.

Tak więc nie martw się. Poradzisz sobie.

Pozdrawiam Ciebie i Twojego Tatę