Znalezionych wyników: 8

Malinko, moja Poprzedniczka ma całkowitą rację. Radzisz sobie w całkowicie trudnej, ekstremalnej sytuacji. Masz prawo czuć się zmęczona, bezsilna i bezradna....to jest normalne!
Rak jest chorobą rodziny, jest pewnym centrum wokół którego my bliscy krążymy...patrzymy na objawy, samopoczucie i wszystko inne co wdrażamy i dostosowujemy do naszego codziennego życia. Jesteś dzielną, kochaną córką!! Mamusia jest z Ciebie dumna!!

Tulę jak zwykle...
I myślami jestem...

Kochana...
Chłoń chwile, bądź, wspieraj, rozmawiaj...
To jest Wasz czas - na uśmiech, łzy, słowa, przytulenie, obecność, na wszystko...

Jestem.
Tulę Mamusię delikatnie...
Tulę Ciebie...

Malinko kochana, odpisałam Ci wiadomość pr.

[ Dodano: 2015-01-26, 02:03 ]
I utul ciepło Mamusię...pocałuj delikatnie w czółko i delikatnie chwyć za rękę...
Jesteśmy (ja i Tata gdzieś tam....). Tyle ile mogę jestem...

Masz bardzo ładny głos

taki cichy, spokojny i utulający....opowiadaj Mamusi, poczytaj...mów,że kochasz.....mów to co chcesz by wiedziała...

Kochana Malinko.
Chwytaj teraz te ostatnie chwile, łap je i ciesz się z nich...Każde spojrzenie, oddech, słowo i wszystko inne zostanie dla Ciebie pewnie do końca... I najważniejsze brak bólu dla Mamusi, nawet okupione ,,otępieniem''...

Ja, powiem szczerze - ze mną źle. Ból nabiera na sile, wręcz dławi. Nie da się tego opisać. Byłam i jestem bardzo silnie związana z Tatkiem, to mój największy autorytet (mimo mojego średniego wieku) i człowiek, który wskazywał mi jak ważna jest pomoc innym - niezależnie od tego czy ktoś doceni czy też nie... To był silny, charyzmatyczny i wrażliwy człowiek. A ja teraz mimo jego nauk czuję się jak wrak człowieka... Tęsknota zabija, ból rozdziera i co chwilę chwytam za telefon by zadzwonić na oddział z pytaniem jak Tatko...czuję się martwa w środku :(

Kochana Malinko, ja teraz w sumie na nic się zdam...mój optymizm prysł...
Ale wiedz jedno - jestem, wspieram, myślę...
Niestety nic więcej nie mogę :uuu:

Przytulam delikatnie Mamusię by nie bolało...
Tulę też Ciebie...byś miała siły przechodzić całą resztę...

Malinko i ja jestem...
To choróbsko to sinusoida - wzloty i upadki :uuu:

jednego dnia z uśmiechem obserwujemy maleńkie kroczki do przodu a następnego cofamy się o kilka w tył...
Przytulam Ciebie i mamę...

A zobacz nie byłam tak pomysłowa co do kiełbasy - pomysł super

że też nie wpadłam na to

Dawno temu (tata po operacji) również o tym nie myślałam tak do końca i w sposób sprecyzowany. Wszystko się zmienia z czasem, z sytuacją... A tak naprawdę to jest tak jak napisałaś: ,,walczymy o życie... bez bólu. i tylko to sie liczy. tylko dzisiaj'' - zgadzam się całkowicie.

Ciebie przytulam energetycznie :-D

żeby dać siły na teraz i na później...
A Twoją Mamę tak delikatniej by nic nie zabolało

Malinko, tak przeczytałam o tej kiełbasie na gorąco z musztardą i się uśmiechnęłam serdecznie - mój Tatko też sobie zażyczył takowej na pierwotnym oddziale

ile ja się wtedy nabiegałam by kupić w sklepie a później błagałam by zrobić w szpitalu (na oddziale brak był kuchenki...).

Cieszy w tej sytuacji właśnie brak bólu. To dobrze, to bardzo dobrze....

Trzymaj się. Przesyłam moc pozytywnej energii i myśli...