Znalezionych wyników: 2

Trzymajcie się. Często rzeczy wyglądają gorzej z daleka. Może nie będzie tak trudno jak Wam się wydaje.
:flower:

Myślę, że:
1. Ciocia Wami manipuluje, zarzucając Wam brak zainteresowania nią - a Wy ulegacie manipulacji dając się wpędzać w wyrzuty sumienia. Wtedy trzeba twardo postawić granice (vide: post Finlandii, ) - nikt z Ciocią nie zamieszka, bo po prostu nie ma takiej opcji.
2. Czujecie się jakoś zobowiązani do opieki nad Ciocią (może więzy rodzinne pomimo awantur są jednak silne, może coś jej zawdzięczacie, może inny powód) - i próbujecie zagłuszyć wyrzuty sumienia szukając porady na zewnątrz. Wtedy warto się zastanowić, czy nie dałoby się jakoś zorganizować wspólnego zamieszkania - może skoro pracujesz co drugi dzień po 13 godzin, to dla Ciebie, nie pozostającej w konflikcie z Ciocią, osoby młodszej i sprawniejszej niż Mama byłoby to łatwiejsze? Jeśli nowotwór jest bardzo zaawansowany, to - mówiąc brutalnie - pewnie nie potrwa to długo.
Myślę też, że dla 21-letniej osoby zamieszkanie z niepełnosprawną, starszą ciocią, której można pomóc na wielu płaszczyznach (fizycznej, emocjonalnej) mogłoby być cennym doświadczeniem życiowym.

Pamiętaj też, że po śmierci Cioci przyjdzie Wam być może żyć ze świadomością, że odmówiliście pomocy umierającej osobie - to może nie być łatwe.

Oczywiście tak jak już ktoś wyżej pisał - nie znam sytuacji, nikt z nas nie zna.
Może lepiej byłoby zapytać kogoś z bliższego otoczenia?