Znalezionych wyników: 2

Obertas!Twoje słowa bardzo trafnie określają stan psychiczny osób,które zetknęły się z tak traumatycznymi przeżyciami.Do tego dochodzi jeszcze stres związany z marną w naszym kraju opieką medyczną nie mówiąc już o bezdusznym traktowaniem chorych i odmowach zakupu drogich,ale przecież skuteczniejszych leków nowej generacji.Niejednokrotnie chorzy skarżą się,że lekarz nie wykazuje zainteresowania pacjentowi ,często przez złą diagnozę przekreśla szansę wyjścia z choroby.To wszystko powoduje,że chory nie widzi swojej przyszłości optymistycznie.Pocieszające jest to,że są u nas doskonali lekarze,którzy na przekór wszystkiemu chcą i potrafią leczyć.Kilka nazwisk tych lekarzy spotyka się we wpisach na forum.Pozdrawiam serdecznie Ciebie i Twoją Rodzinkę!

Alusia i Elisabeth!Rozumiem,że to dla Was ciężki okres.Tak bardzo by się chciało wiedzieć,że się pokonało potwora!Minęło 14 lat od rozpoznania i można by powiedzieć,że niebezpieczeństwo za nami,ale w głowie wciąż pulsuje czerwona lampka,zwłaszcza kiedy córka się gorzej czuje,nawet w przypadku zwykłego przeziębienia panicznie się boję!Jest tak,jak 14 lat temu powiedziała lekarka:strach zostanie na zawsze,choroba nie musi powrócić.Trzymajcie się ,Dziewczyny!Jesteście bardzo dzielne,życzę dobrych wyników wszystkich badań!