Znalezionych wyników: 2

Nie mam zbyt wielkiego doświadczenia i jestem na forum od pół roku, ale zdążyłam w tym czasie pożegnać mamę. Moim zdaniem warto zacząć rozmowy z siostrą odnośnie objęcia jej opieką Hospicjum Domowego. Zaprzyjaźniona pani doktor może być bardzo życzliwa, ale nie zastąpi opieki HD. Moja mama umierała bez odleżyn, bez wielkich problemów oddechowych i bez bólu. Od samego początku wychodziłam z założenia, że nie będę udawała Kubusia Puchatka i chowała głowy pod poduszkę w nadziei, że jak ja nie widzę problemu to problem mnie też nie zobaczy. To było niesłychanie trudne, ale okazało się niezwykle skuteczne i warte każdego wysiłku.

Wiem, że się pewnie boisz i ja też się bałam, ale przychodzi taki moment, że nie ma się gdzie cofać i wtedy masz do wyboru, albo zrobisz krok w kierunku konfrontacji tej trudnej sytuacji, ale staniesz z opuszczonymi rękoma. Ja zdecydowałam się na konfrontację i dziś, kiedy jestem w żałobie, świadomość wyboru, którego dokonałam, bardzo mi pomaga. Wiem, że zrobiłam naprawdę wszystko, co mogłam. Pomogłam nie tylko mamie, ale i sobie. To przynosi ulgę. Rozmawiaj z siostrą nawet, jeśli czujesz, że to bardzo trudne.

Nie wyciągajcie jej na siłę, może już po prostu jej nie mieć. Widziałam jak świat mojej mamy kurczy się kawałek po kawałku, aż został tylko stolik i łóżko, nic więcej jej nie interesowało. Najpierw przestała czytać, potem oglądać i słuchać, wreszcie nie miała także wielkiej ochoty nawet na rodzinne ploteczki. Mnie także to bolało, ale chyba jeszcze gorzej bolałoby mnie, gdybym czuła, że wywieram jakąś presję, którą jej ciężko jest znieść. To był jej czas i spędziła go tak, jak chciała.

Życzę Ci dużo siły, pamiętaj, żebyś myślała w tym wszystkim także i osobie, o tym jak będziesz patrzyła na siebie kiedy siostra już odejdzie.