Znalezionych wyników: 6

Lideczka, wysłuchałam audycji. Bardzo mnie poruszyła. Ja jestem chora, i sama siebie nie wzruszam. Ale gdy słucham opowieści innych ludzi, to się wzruszam. Poza tym gdy słucham lub czytam podobne historie, o podobnych przeżyciach, przemyśleniach to porządkują się moje myśli. Mam podobne odczucia, które nie zawsze potrafię nazwać. A takie audycje uczą mnie nazywać, uporządkowywać swoje myśli. Dochodzę do wniosku, że wielu ludzi po diagnozie rak (lub szerzej patrząc: ludzie, którzy otarli się o śmierć) przechodzą podobne metamorfozy.
Intensywniejsze, bardziej świadome życie. Przewartościowanie tego życia. Życie bardziej uważne. Ogromna umiejętność wykorzystywania danego czasu.

Staram się o tym mówić moim znajomych. No nie każdy chce odrabiać takie lekcje (mam na myśli osoby zdrowe).
Ale czasami jakieś 'iskierki" się pojawiają.
Jedna koleżanka mi powiedziała, że lubi ze mną rozmawiać, bo ja jej rzeczy ustawie we właściwym porządku i rzucę na nie właściwe światło.
Ot, czasami miło usłyszeć taką uwagę.

I jeszcze jedna (dla mnie) ważna rzecz. Też nienawidzę, gdy ktoś mnie na siłę pociesza. Mówi: "będzie dobrze", "bądź dzielna", "trzymaj się". Wtedy też czuję się niezrozumiała i jakoś tak 'samotniej'.

Fajnie, że jesteś aktywny i starasz się być aktywny. :okok"

Niektóre tzw. 'problemy' (no cóż) trzeba zaakceptować i dalej do przodu.

TY nie możesz obierać, a ja nie lubię :mrgreen:

i bardzo rzadko to robię, a na obiad często mam ryż lub kaszę.

Może w Twojej sytuacji byłoby obieranie w rękawiczkach (np. takich cieniutkich lateksowych). Nie wiem, tak tylko rzucam propozycję.
Udanego dnia
Pozdrawiam

fajczarz,

. Trzymam kciuki, a Ty nadal trzymaj się optymizmu.
Pozdrawiam