Znaleziono 1 wynik

Okres około 1 listopada zmusił mnie wspomnienia tych, którzy odeszli. I chcę tu ich wpisać. Są to ludzie, których poznałam w czasie chorowania. Z którymi leżałam na jednej sali, bądź znałam z korytarza oddziału i nie mogę o nich nie wspomnieć. Te znajomości były krótkie, jednak to było wspólne chorowanie. Były to znaczące znajomości.
Pani Basia – starsza ponad 80-letnia kobieta, mądra kobieta, otwarty umysł (młody, bystry, błyskotliwy), ‘niekostyczna’ w poglądach, przegadane całe dnie, świetny gawędziarz
Pan Janek – mój pierwszy wzorzec w podejściu do chorowania, do leczenia, siła spokoju (‘niezliczona’ ilość nawrotów, chemii)
Kuba Szelc – tu nawet brak mi słów, na zawsze ma moją szczególną wdzięczność, szacunek, ‘część korespondencji zarchiwizowana’, jeden list na pulpicie
Pani Michalina – kobiecość, ciepło, serdeczność, zrównoważona, sama obecność jej działała kojąco i uspokajająco
Pani Bożena – kobieta dynamit, chemia-niechemia pełno jej w całym szpitalu, pełno na oddziale, nie usiedziała w jednym miejscu, zawsze w ruchu, tysiąc pomysłów
Pani Marzena – ciepła, serdeczna, pogoda ducha, pełna wiary i siły (nie mogę podarować szpitalowi zaniedbania, a miała pecha, że trafiła ‘z dołkiem’ (to oznacza leukopenię)+ bakteria w czasie Świąt Bożego Narodzenia)
Pani Ula – dzielność, poczucie humoru, rozśmieszała
Arek (lat ok. 38)– to taki fajny mężczyzna, i nie mogę uwierzyć do tej, że mając zespół mielodysplastyczny (MDS, nazywany ‘stanem przedbiałaczkowym’) od ponad 10 lat polakierował podłogę. Taki rzeczy nie robi się w ‘naszych’ chorobach krwi. I jakoś nie mogę mu tego podarować. Jak on mógł?
Małgosia – lat 18, za młoda, walczyła do końca
Piotrek (lat ok. 38)
Tomek