Znalezionych wyników: 18

Nasza dzielna malinko, :heart:

jestem pełna uznania dla Ciebie...
Rzeczywiście - tak jak napisałaś - ta choroba jest nieprzewidywalna.

Malinko,

bardzo mi przykro, że nie możemy pomóc. Jestem cały czas myślami z Wami.
Przytulam...

Niby to samo a każdy przypadek jest inny. Bardzo trudno przewidzieć, pomimo istniejących czynników prognostycznych, przebieg choroby u konkretnego chorego..
Ale na szczęście każdemu ( tak myślę) - można poprawić kondycje psychiczną i fizyczną oraz poprawić jego komfort życia. Takie są założenia opieki paliatywnej...

Dbasz o wszystko z takim poświęceniem. :littlehs:

Malinko - trzymaj się dalej tak dzielnie...

Malinko - cały czas czytam i jestem na bieżąco. Nie wiem, czy reakcje jakie opisujesz są związane sterydami. Życzę wszystkiego dobrego.

Serce się rozrywa na kawałki, kiedy patrzysz na ukochaną osobę i nie możesz pomóc....

Malinko, życzę dużo sił.
|przytula|

malinka70,
z okazji urodzin Mamy - życzę wszystkiego co najlepsze.

Najważniejsze że jesteś TY przy Mamie. Zdobyłaś już duże doświadczenie w opiekowaniu się i potrafisz to w pełni wykorzystać. Są takie sytuacje w życiu - że trzeba wychodzić poza własne potrzeby i dzielić się miłością w bezpośrednim kontakcie. Tak właśnie czynisz.

Masz silną osobowość. Z tak wspaniałej Córki - Mama może być bardzo dumna.
Dobrze zdajesz sobie sprawę z trudności jakie przeżywają inni w tej ciężkiej walce..
Nie jest Ci obojętny los innych chorych - zaczęłaś wspierać na naszym Forum tych, którzy są w podobnej sytuacji.

Pozdrawiam Cię bardzo ciepło.. :heart:

Tak - różnie to wygląda praktyce. Każdy ma jakby inne doświadczenie w tej materii. Życie z rakiem ( i dla samego chorego oraz jego bliskich) - to doświadczenie nowe, trudne i bardzo ważne. Jak sobie z tym poradzimy - zależy od każdego z nas. Mimo że zmieniają się granice naszych marzeń i nadziei - to potrafimy czerpać radość z małych pozytywnych wydarzeń, potrafimy czerpać radość z małych sukcesów. To co człowieka nie zabije to umacnia... Nawet w chorobie nowotworowej możemy robić na miarę możliwości wiele rzeczy pięknych, dobrych i sprawiać innym ludziom radość. Oczywiście nie mogę tego uogólniać - bo choroba nie zawsze wydobywa z człowieka najlepsze cechy. Ale to już temat jakby na inną rozmowę...

Malinko

doświadczasz teraz wielu emocji związanych z chorobą Mamy - jestem pełna uznania jak świetnie sobie radzisz. Przesyłam bardzo ciepłe myśli....

Pozdrawiam serdecznie.
:flower:

Malinko,
I z hospicjum stacjonarnego możesz uczynić namiastkę domu. Jakieś drobne przedmioty, które stanowią dla Mamy pamiątkę, lub są ważne można postawić na szafce przyłóżkowej. I wykreuje się atmosfera domu...

Obecnie Mama bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje teraz obecności swoich dzieci, ich współczującej obecności i miłości. Zresztą co ja tu będę pisać. Jesteś bardzo dobrze zorientowana w sytuacji.

Aha, jeśli jesteś osobą wierzącą, to proszę zadbaj również aby ksiądz udzielił Wiatyku. I modlitwa bardzo pomaga w chorym w przejściu na drugą stronę. Dla ludzi wierzących po śmierci wszystko dopiero się zaczyna...

Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie

Jasne - że tak. Do tematu można jeszcze wrócić po świętach i później.

malinka,
jak dobrze, że się odezwałaś. Martwiłam się.

Tak jest -trzeba pozwolić decydować, wybierać Mamie...

Podpisuję się pod słowami Madzi70

Ściskam serdecznie i już się uśmiecham, do Ciebie... Malinko.

:tull:

Malinko - to dobry pomysł z tym lekiem. Powinien Mamę uspokoić. Wówczas będzie można podawać pozostałe leki przepisane przez lekarza.

Podpisuję się pod słowami Marzenki. Otóż nasze doświadczenia to pewien pryzmat przez który patrzymy. Owszem, doświadczenia ludzi nigdy nie będą na 100% takie same. Dlatego niekiedy może boleć świadomość - że nikt nie rozumie nas właśnie tak do końca...
Ale może to właśnie sprawia, że ktoś potrafi spojrzeć problem z innej perspektywy i zobaczyć to czego my sami czasem jeszcze dostrzec nie możemy. Nierzadko bywają takie chwile kiedy wydaje się że nie damy rady, że po prostu nie starczy sił. Bardzo się boimy kiedy wyobrażamy sobie co nas czeka... A jednak kiedy to nadchodzi okazuje się, że mamy w sobie więcej siły niż jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. I że potrafimy. I sobie nawet dobrze radzimy. Inną sprawą jest poczucie osamotnienia w trudnej sytuacji. Samemu człowiekowi ( bez wsparcia) wszystko jest o wiele trudniejsze. Dobrze gdy blisko są ludzie którzy chcą nam pomóc...

Bo razem jest łatwiej...

Malinko jesteśmy z Tobą całym sercem. :tull: