Znalezionych wyników: 11

Moniko,kochanie.

Wiem,jak trudno... Masz cienki naskórek zamiast skór nosorożca. Ale to dobrze wróży kolejnym pokoleniom.

Moniko, z dużym szacunkiem. Z głębokim przekonaniem, że będzie łatwiej.

Przytulam

Moniko miła - przecież Ty podawałaś leki na polecenie lekarza (a potem hospicjum). Uwierz w autorytety, uwierz, że ich polecenia były racjonalne. Ani Twój tata, ani Ty nie znacie się na tym wystarczająco.

Pamiętam, jak ja pierwszy raz dostałam morfinę, jak bardzo się jej bałam - jak oszukiwałam samą siebie: zmniejszałam dawki, "zapominałam" itp. Aż w końcu tak nachachmęciłam, że musiałam ze wstydem prosić Poradnię Przeciwbólową o pomoc.

Twój tata tez bronił się przed czymś, czego nie znał...

A kiedy będzie ze mną naprawdę bardzo źle - to chcę umierać - jeśli się da - bez upokarzającego zwijania się z bólu. Chcę być spokojna - najlepiej po prostu zasnąć...

Moniko - zrobiłaś dla taty naprawdę wszystko co mogłaś, co umiałaś. Resztę oddałaś w ręce lekarzy.

Z wielkim współczuciem...

monika30
Czytam Cię ze ściśniętym sercem. Ale równocześnie z wielka frajdą: są ludzie wrażliwi, są ludzie kochający, są ludzie nastawieni na dawanie, a nie branie.

Jesteś bardzo dobrą córką. Wiem, jak trudno towarzyszyć w cierpieniu, niewiele móc zrobić, tylko być. Ale to bycie jest też bardzo ważne. Ciebie ono wiele kosztuje - ale tata czerpie z niego jeszcze siły.

Trzymajcie się.

Monika - ja jestem pod opieka Poradni leczenia Bólu. W Grodzisku Maz., przy szpitalu. W warszawie takich poradni jest kilka. Nie wiem, skąd jesteś - ale zorientuj się. W razie czego hospicja mają duże doświadczenie w tym względzie.

Tata wcale nie musi cierpieć.

Monika - ja także ze współczuciem.

Naprawdę bardzo się cieszę. Nastawienie jest ważne, często ważniejsze od wyników. Pozdrów tatę od innych "rakowatych". :lol:

Z nadzieją

Moniko - jak dobrze czytać dobre wieści. Cieszę się razem z Tobą. :lol:

Monika, naprawdę super wyniki.

A na drugi raz nie gdybaj o spacerach albo ich braku - bo w tej chorobie dużo zaskoczeń, a mądrzy są po fakcie. Więc odpuść obwinianie w ogóle. Nie warto.

Trzymaj się cieplutko