Znalezionych wyników: 2

Dla mnie też niedługo rok samotności i bólu. Ubrania męża "musiałam" wydać niedługo po śmierci, aby zrobić miejsce dla syna, który postanowił ze mną zamieszkać na jakiś czas. Zostawiłam sobie tylko jeden sweterek, który mąż nosił ostatnio - jeszcze pachnie, ale już coraz mniej. Skądinąd nie cierpię słowa musisz lub powinnaś. Obserwatorzy widząc, że schudłam (bo zaczęłam biegać i pływać i in.) z podziwem mówią poradziłaś sobie, ale nie wiedzą, że mam objawy somatyczne, że wspomagam się lekami, i nie wiedzą że poszłam na warsztat "12 kroków do wolności". Moimi kajdanami są wspomnienia złych wydarzeń i lęk o przyszłość. Poranna kawa sama, przyjście do domu sama, kolacja sama... Nie jestem jeszcze zaawansowana wiekiem, niektórzy mówią ułożysz sobie życie. Może tak, może nie, tymczasem sama, sama, sama... Często wchodzę na to forum... i podziwiam kilka osób, które wytrwale dzielą się swoją wiedzą i dodają otuchy potrzebującym.

Dołączam do opuszczonych. Mnie opuścił mąż, który był przyjacielem. Otoczony miłością, modlitwą najbliższych. Trzymany za rękę. Nuciłam mu to:
https://www.youtube.com/watch?v=Ob9ZnzfRSDI