Znaleziono 1 wynik

Ja byłam na cmentarzu wczoraj, razem z córką i moimi wnusiami. O dziwo obyło się bez łez. Dzisiaj za to mam wyjatkowo łzawy dzień i zastanawiam się już czy nie zostanę etatową płaczką. Myślalam już, ze ten etap płaczu mam za sobą. Może zostało to wywołane porzadkowaniem rzeczy w pokoju Mamy, nie wiem, ale nadal odczuwam tam jej obecność. Jakieś dziwne uczucie mnie opanowało, snuję się po mieszkaniu jak cień i miejsca nie mogę sobie znaleźć. Kilka razy złapałam za telefon i chciałam dzwonić do Mamy ale po chwili przychodzi opamietanie i wtedy wybucham płaczem. Swiąt też się boję, bo chociaż będzie córka z zieciem i wnusie, to jednak jedno miejsce przy stole bedzie puste. Wiem wszyscy tu przechodzimy to samo wzajemnie się pocieszając, ale i tak trudno pogodzić się ze stratą :(