Znalezionych wyników: 12

A kiedy konkretnie zakończono rekrutację?

Cytat:

Molekularne terapie celowane w niedrobnokomórkowym raku płuca

Paweł Krawczyk¹, Elżbieta Czekajska-Chehab², Kamila Wojas-Krawczyk¹, Olga Jankowska1, Dorota Koczkodaj³, Andrzej Rolski¹, Dorota Mulawka⁴, Elżbieta Korobowicz⁴, Janusz Milanowski¹
1 Katedra i Klinika Pneumonologii, Onkologii i Alergologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie
2 Katedra i Zakład Radiologii Lekarskiej
3 Katedra i Zakład Genetyki Medycznej
4 Katedra i Zakład Patomorfologii Klinicznej

(...)
Trwają badania nad możliwościami wykorzystania erlotynibu w innych sytuacjach niż tylko w zaawansowanym raku płuca jako leczenie drugiego rzutu. Niezwykle ciekawych danych dostarcza badanie Sequential Tarceva in Unresectable NSCLC (SATURN) — pierwsze prospektywne badanie dotyczące skuteczności erlotynibu u chorych z zaawansowanym NDRP bez progresji po zakończonej chemioterapii pierwszego rzutu.
Badanie objęło 889 pacjentów z ponad 160 ośrodków na świecie. Pierwsze wyniki tego badania wskazują na znaczne wydłużenie mediany czasu bez progresji choroby u pacjentów otrzymujących erlotynib. Efekt leczenia erlotynibem można także zaobserwować u chorych w stopniu IA-IIIA po operacji NDRP (leczenie adjuwantowe). Badanie Randomised, Double-Blind Trial in Adjuvant NSCLC with Tarceva (RADIANT) ma na celu wykazanie wpływu erlotynibu na obniżenie ryzyka nawrotu choroby po zabiegu chirurgicznym.
W badaniu Surgery for Early Lung Cancer with Preoperative Erlotinib (Tarceva) (SELECT) erlotynib wykorzystywany jest jako terapia neoadjuwantowa. Istnieje także możliwość podawania TKI w monoterapii u chorych na NDRP w podeszłym wieku, którzy nie mogą być leczeni cytostatykami [12].
(...)

źródło: Forum Medycyny Rodzinnej 2009, tom 3, nr 1, 16–26
Copyright © 2009 Via Medica
ISSN 1897–3590

Być może szwagier bierze udział w badaniu RADIANT.
Nie martw się, w sytuacji pojawienia się progresji badanie się przerywa i ujawnia się informację co pacjent otrzymywał: lek czy placebo. W sytuacji gdy był to lek, nie kontynuuje się podawania go (tylko, w razie takiej możliwości wdraża się inne leczenie), jeśli zaś było to placebo - rozpoczyna się właściwe leczenie. Nikt w razie progresji nie będzie kontynuował badania.

Myślę, że warunkiem do tego, by szwagier zakwalifikował się do tego akurat badania jest brak wznowy w aktualnym TK.
To badanie bowiem nie jest prowadzone pod kątem leczenia paliatywnego, a uzupełniającego.

Martwi mnie tylko co innego... Czy właśnie w imię zakwalifikowania do tego badania nie zaniechano radioterapii uzupełniającej... (prawdopodobnie byłby to czynnik dyskwalifikujący od udziału w tym badaniu).
Wiem, że byłby to bardzo poważny zarzut; z mojej strony zarzutem to nie jest, bo mimo wszystko za mało tu danych, ale w każdym razie... skłania to do przemyśleń

zosieńka - jak byś coś konkretnego znalazła na temat tego badania (szczegóły dot. np. kwalifikacji, przebiegu badania itp.) byłabym zobowiązana i pewnie nie tylko ja

MaFi, jesteś kobietą... o wielkiej sile :tull:

Jestem naprawdę pod wrażeniem i.. zwyczajnie się wzruszyłam też _littleflower_

Gdyby każdy z nas miał siłę i rozmiar Twojego samozaparcia, bylibyśmy dziś -jako naród- mocarstwem :-D

Poza tym... inni mogą się od nas na pewno uczyć jednego: jak kochać i co to słowo naprawdę oznacza _littleflower_

Tranxene likwiduje napięcie i niepokój związany z lękiem. Pomoże pewnie zasypiać i spokojnie spać (przez pierwszych kilka dni szwagier może też podsypiać w ciągu dnia, ale to minie). Jeśli nie jest to klasyczna depresja - to lek ten, plus zlikwidowanie ciężaru przekonania o byciu w swoim lęku i nieszczęściu samotnym, powinny wystarczyć.
Obserwacja -co lek ten daje i jak nasz drogi pacjent

dalej będzie się czuł - jest oczywiście właściwą decyzją

Gdyby smutek i 'paraliżująca niemoc' wróciły- będzie można leczenie po prostu uzupełnić o leki stricte antydepresyjne.
Na razie jest bardzo dobrze, lody zostały przełamane i wielka kra właśnie z hukiem pękła

Cytat:

Moim zdaniem powiedział mu też tak ponieważ sądzi:"a on i tak się nie zna więc się nie połapie a coś mówić trzeba"

Niestety jest to błąd, który jest popełniany przez wielu lekarzy. Nie przez wszystkich, ale przez zbyt wielu.

MaFi napisał/a:

Przepraszam za spędzanie snu z powiek.

Nie przepraszaj, to nie Ty jesteś odpowiedzialna za takie a nie inne prowadzenie leczenia szwagra.
Co do mnie - to prowadzenie tego forum było moją decyzją i muszę się liczyć z konsekwencjami typu braku możliwości wpływu na przebieg leczenia chorego. Postaram się na przyszłość zachować wstrzemięźliwość w uzewnętrznianiu swoich prywatnych odczuć dot. powyższego

MaFi, jedno mogę Tobie i Wam wszystkim powiedzieć: lekarz inaczej rozmawia z kimś kto posiada konkretną wiedzę. W Waszej sytuacji na przykład , gdybyś zadała pytanie dotyczące naświetlania uzupełniającego i poparła je argumentem "wiem, że w przypadku mikroskopowo nieradykalnego zabiegu Polska Unia Onkologii wyraźnie zaleca naświetlania" (bo przecież to wiesz, ode mnie, przekazałam Ci tę wiedzę w Twoim wątku) - lekarz rozmawiałby z Tobą zupełnie inaczej.
To taka moja smutna refleksja. Smutna, bo lekarz prowadzący nie powinien czekać na to aż jego rozmówca udowodni mu, że oczekuje informacji o właściwej jakości,
by zaczął go traktować w tej rozmowie poważnie.
Lekarze, którzy sądzą, że pacjent lub jego rodzina i tak nie są w stanie pewnych standardów zweryfikować -
... powinni na przykład zostać zaproszeni na to forum

pozdrawiam ciepło.

Cytat:

Wyniki radioterapii chorych napromienianych po mikroskopowo niedoszczętnych resekcjach chirurgicznych niedrobnokomórkowego raka płuca

M. Olszyna-Serementa, M. Kołodziejczyk, D. Tyc-Szczepaniak, L. Kępka
Centrum Onkologii , Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie, Warszawa

Wstęp: Brak doszczętności resekcji chirurgicznej niedrobnokomórkowego raka płuca (NRP) znacznie pogarsza rokowanie. Skuteczność radioterapii (RT) stosowanej w tym wskazaniu jest dyskutowana. Poddano ocenie retrospektywnej wyniki RT chorych po resekcjach R1 we własnym materiale.
Materiał i metody: W latach 2003-2006 napromieniono 31 chorych (wiek: 48 -79 lat; histologia: 15/10/6 gruczolakorak/płaskonabł./inne; 6 I/II° , 25 III°; 4 po pneumonektomii, 27 po lobektomii) po resekcjach R1 NRP.
Dokonano podziału: grupa I - 13 chorych z niedoszczętnymi marginesami pozawęzłowymi (oskrzelowy 5, naczyniowy 1, ściana klatki piersiowej 5, tkanki miękkie okołooskrzelowe 2) ; grupa II - 18 chorych z przekraczaniem torebki węzła N2 przez naciek (w tym 3 dodatkowo z dodatnim marginesem oskrzelowym i/lub naczyniowym). Dawka przepisana: 60 Gy/30 frakcji (1 chory z podejrzeniem R2 66 Gy), techniki konformalne, chorzy z cechą pN2 otrzymywali ograniczone napromienianie elektywne śródpiersia. Jedenastu chorych otrzymało chemioterapię adiuwantową. Oceniono przeżycie i przyczyny niepowodzeń.
Wyniki: Mediana przeżycia chorych 18 m-cy (przedział: 4 - 57), w grupie I: 29 m-cy, w II: 18 m-cy. Nie stwierdzono objawów toksyczności RT wyższej niż II° według RTOG. Przyczyny niepowodzeń: 29% wznowy miejscowe (9/9 w obszarze braku radykalizmu), 23% wznowy regionalne (7/7 poza obszarem napromieniania, w tym 2 izolowane bez wznowy miejscowej). U 48% (15/31) chorych stwierdzono przerzuty odległe (w tym u 10 chorych jako jedyne niepowodzenie).
Wznowy miejscowe stanowiły komponent pierwszej przyczyny niepowodzeń u 38% (5/13) chorych w I grupie i 22% (4/18) w II. Przerzuty odległe jako jedyne źródło niepowodzenia wystąpiły u 23% (3/13) i 39% (7/18) odpowiednio w grupie I i II. Obydwie izolowane wznowy regionalne wystąpiły u chorych z grupy II.
Wnioski: Wyniki wskazują na ograniczoną skuteczność RT pooperacyjnej po resekcjach R1 w stosowanych dawkach. U chorych z przekraczaniem nacieku poza torebkę węzła ograniczanie obszaru napromieniania elektywnego może wiązać się z ryzykiem wystąpienia izolowanych wznów regionalnych.

Cytat:

Chirurgia klatki piersiowej - postępy w 2002 roku

prof. dr hab. med. Stanisław Jabłonka
b. Kierownik Katedry i Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej AM w Lublinie,
dr med. Andrzej Jabłonka
z Katedry i Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej AM w Lublinie,
i dr med. Dariusz Sagan
z Katedry i Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej AM w Lublinie
Data utworzenia: 20.11.2003
Ostatnia modyfikacja: 30.04.2007
Opublikowano w Medycyna Praktyczna Chirurgia 2002/05

(...)

Na zakończenie omówienia piśmiennictwa dotyczącego leczenia raka płuca warto zwrócić uwagę na doniesienie dotyczące przyczyn nieradykalności operacji z powodu raka płuca. Problem ten analizowali Hofmann i wsp.[25] W grupie 596 chorych na NSCLC, operowanych z poszerzonym wycięciem śródpiersiowych węzłów chłonnych, nieradykalność mikroskopową stwierdzono w 26 (4,4%) przypadkach, a makroskopową - w 12 (2%). Śmiertelność okołooperacyjna w pierwszej grupie wyniosła 3,8%, (n = 1), a w drugiej - aż 25% (3/12) chorych. W grupie pierwszej naciek nowotworowy w linii cięcia najczęściej szerzył się okołooskrzelowo (n = 15). W grupie drugiej poszerzenie resekcji było niemożliwe z powodów technicznych. Jedną z przyczyn nieradykalności mikroskopowej w linii cięcia (R1) pomimo prowadzonych systematycznie badań śródoperacyjnych są przyczyny obiektywne. Istnieje bowiem różnica pomiędzy badaniem śródoperacyjnym skrawków mrożonych a badaniem przeprowadzonym techniką konwencjonalną. W analizowanym materiale w 60% nacieku okołooskrzelowego nie wykryto w badaniu śródoperacyjnym. Za przyczynę tego stanu rzeczy uważa się niedoskonałości techniczne (przygotowanie preparatu, zniszczenie tkanek) lub niewłaściwą ocenę komórek nowotworu z powodu istniejącej patologii tkankowej (naciek zapalny, gruczoły śluzowe). U chorych po operacji typu R1 z naciekiem okołooskrzelowym stwierdzono duży odsetek cechy N2 (13/15). Zdaniem autorów rola radioterapii w przypadkach z N2 nie jest ściśle ustalona, niemniej jednak stała się ona obecnie standardem postępowania w nadziei zmniejszenia ryzyka wznowy miejscowej. Mediana przeżycia chorych z cechą N2, którzy byli poddani radioterapii lub nie, była umiarkowana i wyniosła odpowiednio: 14 i 6 miesięcy. W przypadku równoczesnego wystąpienia cech R1 i N2 autorzy nie zaobserwowali żadnego wpływu radioterapii na przeżycie. W znacznym odsetku przypadków u chorych z cechą N2 w chwili napromieniania istnieją już niewykryte przerzuty odległe. Może to być przyczyną braku wpływu radioterapii na przeżycia. Kwestionuje się także rolę chemioterapii uzupełniającej u tych chorych. Autorzy są zdania, że w przypadku cechy R1 N0/N1 stosowanie radioterapii jest celowe i może zapobiec wznowie miejscowej. Z uwagi na uogólniony charakter choroby w stopniu N2 korzyści z zastosowania radioterapii są wątpliwe.
(...)

Cytat:

Adiuwantowa chemioterapia winorelbiną z cisplatyną vs obserwacja u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w stopniu zaawansowania IB-IIIA po całkowitej resekcji

(Adjuvant Navelbine International Trialist Association [ANITA]): randomizowane badanie kontrolowane
Adjuvant vinorelbine plus cisplatin versus observation in patients with completely resected stage IB-IIIA non-small-cell lung cancer (Adjuvant Navelbine International Trialist Association [ANITA]): a randomised controlled trial
Jean-Yves Douillard, Rafael Rosell, Mario De Lena, Francesco Carpagnano, Rodryg Ramlau, Jose Luis Gonzáles-Larriba, Tomasz Grodzki, Jose Rodrigues Pereira, Alain Le Groumellec, Vito Lorusso, Claude Clary, Antonio J Torres, Jabrail Dahabreh, Pierre-Jean Souquet, Julio Astudillo, Pierre Fournel, Angel Artal-Cortes, Jacek Jassem, Leona Koubkova, Patricia His, Marcello Riggi, Patrick Hurteloup
Lancet Oncol 2006; 7,9:719-27

Streszczenie.

Założenia: Nie wiadomo, czy adiuwantowa chemioterapia wydłuża przeżycie chorym na niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC). Celem tego badania było porównanie efektu chemioterapii adiuwantowej z zastosowaniem wino-relbiny i cisplatyny vs obserwacja u chorych po całkowitej resekcji NSCLC.
Metody: 840 chorych na NSCLC w stopniu zaawansowania IB-IIIA ze 101 ośrodków medycznych zlokalizowanych w 14 krajach losowo poddano obserwacji (n=433) lub chemioterapii 30 mg/m2 winorelbiny skojarzonej ze 100 mg/m2 cisplatyny (n=407). Radioterapia pooperacyjna nie była obowiązkowa i stosowano ją w zależności od odpowiedniego postępowania w poszczególnych ośrodkach medycznych. Pierwszoplanowym celem badania było określenie całkowitego przeżycia. Analizę przeprowadzono zgodnie z wymogami intention-to-treat. To badanie kliniczne jest zarejestro-wane jako International Standard Randomized Controlled Trial, numer ISRCTN95053737.
Wyniki: U 376 chorych w grupie poddanej chemioterapii oraz u 431 osób z grupy kontrolnej przeprowadzono odpowiednie postępowanie. 301 (36%) chorych było w stopniu IB, 203 (24%) miało stopień II, a 325 osób miało stopień IIIA. Tolerancja chemioterapii obejmowała neutropenię u 335 (92%) chorych oraz gorączkę neutropeniczną u 34 (9%) chorych; zanotowano także siedem zgonów (2%). Niepodanie odpowiedniej dawki cytostatyku odnotowano w przypadku cisplatyny w porównaniu z winorelbiną (mediana intensywności dawki 89% [zakres 17-108] vs 59% [17-100]). Po okresie obserwacji wynoszącym 76 miesięcy (mediana) i zakresie 43-116 miesięcy, mediana przeżycia wynosiła 65,7 mie-sięcy (95% CI: 47,9-88,5) w przypadku osób poddanych chemioterapii oraz 43,7 miesięcy (35,7-52,3) w grupie poddanej obserwacji. Dopasowane ryzyko śmierci było znacząco zredukowane u chorych poddanych chemioterapii w porównaniu z grupą kontrolną (współczynnik ryzyka - HR: 0,80 [95% CI: 0,66-0,96]; p=0,017]). Czas całkowitego przeżycia pięciu lat był u 8,6% chorych znacząco wydłużony, co zostało potwierdzone po 7 latach (8,4%).
Interpretacja: Chemioterapia adiuwantowa z zastosowaniem winorelbiny i cisplatyny wydłuża czas całkowitego przeżycia u chorych po zupełnym wycięciu NSCLC, co lepiej definiuje wskazania do tej chemioterapii.

Cytat:

Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych

Polska Unia Onkologii, Zalecenia 2009, fragment: 'Nowotwory złośliwe płuca i opłucnej'

(...)

Uzupełniająca radioterapia pooperacyjna

Wyniki randomizowanych badań oraz metaanaliza wskazują, że radioterapia uzupełniająca po doszczętnym wycięciu nie tylko nie wydłuża czasu przeżycia chorych z rozpoznaniem NDRP w stopniach pI–pIIIA, ale może je skrócić. W niektórych badaniach wykazano natomiast zmniejszenie ryzyka wystąpienia nawrotów miejscowych.
Uzupełniającej radioterapii pooperacyjnej nie zaleca się w przypadku doszczętnego wycięcia NDRP (margines chirurgiczny wolny od nowotworu) i stwierdzenia w mikroskopowym badaniu pooperacyjnym cechy pN0 lub pN1, pod warunkiem wiarygodnego oznaczenia cechy pN.
Stosowanie radioterapii po doszczętnym wycięciu w przypadku obecności cechy pN2 jest przedmiotem kontrowersji i w praktyce klinicznej dopuszcza się zarówno pooperacyjne napromienianie, jak i rezygnację z tej formy leczenia.
Wskazania do stosowania uzupełniającej radioterapii pooperacyjnej obejmują:
— obecność komórek nowotworowych w linii cięcia w pooperacyjnym badaniu histologicznym;
— niewiarygodne określenie cechy pN2.
W ramach uzupełniającej radioterapii podaje się dawkę 55–65 Gy (dawka frakcyjna 1,8–2,0 Gy dziennie) z frakcjonowaniem konwencjonalnym w warunkach terapii megawoltowej (4–15 MeV). Leczenie powinno się rozpocząć w ciągu 6 tygodni od daty operacji.

Uzupełniająca chemioterapia pooperacyjna.

Wyniki randomizowanych badań oraz ich metaanaliz (bezwzględne różnice w zakresie 5−letniego przeżycia odpowiednio 4–15% oraz 5% na korzyść uzupełniającej chemioterapii pooperacyjnej) uzasadniają stosowanie tej metody u chorych na NDRP o zaawansowaniu pII i pIIIA. Korzyści z zastosowania uzupełniającej chemioterapii nie są związane z płcią i wiekiem chorych oraz histologicznym typem nowotworu. Uzupełniające leczenie powinno polegać na podaniu 3–4 cykli 2−lekowej chemioterapii z zastosowaniem cisplatyny w dawce 80–100 mg/m2. Zaleca się stosowanie cisplatyny w skojarzeniu z winorelbiną, ponieważ najwięcej dowodów naukowych dotyczy tego schematu. Uzupełniającą chemioterapię powinno się stosować jedynie u chorych w dobrym lub bardzo dobrym stanie sprawności, z pełną rekonwalescencją oraz bez współistniejących chorób i istotnych przeciwwskazań medycznych do chemioterapii. W przypadku jednoczesnych wskazań do radioterapii (np. „dodatni” margines chirurgiczny) można rozważyć jednoczesną chemioterapię i napromienianie. Przydatność czynników molekularnych lub genetycznych w kwalifikacji do uzupełniającej chemioterapii pooperacyjnej nie została ostatecznie udowodniona.
(...)

MaFi, operacja nie była niestety radykalna. Zabieg R1 przy zaawansowaniu T2N1 (IIB) - szkoda

Jak widzisz po treści cytowanych źródeł - mediana przeżycia w takim przypadku to 29 miesięcy (pod warunkiem zastosowania radiochemioterapii pooperacyjnej).
Szanse na wyleczenie znacznie zmalały, jednak są nadal. Niewielkie, to fakt.
Dopilnujcie, by w trakcie chemioterapii odbyły się również naświetlania (takie są standardy - aktualne zalecenia PUO : chorych po zabiegu R1 -czyli nie radykalnym mikroskopowo- poddaje się radiochemioterapii). Pamiętaj, że sama chemioterapia pooperacyjna w przypadku zabiegu R1 nie daje żadnych szans.
Naświetlania powinny się zacząć nie później niż 6 tyg. po operacji.
pozdrawiam ciepło.

DIC (disseminated intravascular coagulation) czyli rozsiane wykrzepianie śródnaczyniowe lub uszkodzenie jakiegoś mniejszego naczynia (np. tętnicy międzyżebrowej lub piersiowej wewnętrznej) - oto najprawdopodobniejsze przyczyny (jedna z nich).
W 30% przypadków u pacjentów z krwawieniem po lobektomii / pneumonektomii nie udaje się stwierdzić przyczyny krwawienia.
W najgorszym wypadku trzeba będzie powtórnie otworzyć klatkę piersiową (retorakotomia) - wtedy wystarczy nieraz wypłukać jamę opłucną i usunąć skrzepy - i krwawienie ustaje.

Jeśli to DIC - to powinno to zostać potwierdzone w badaniach krwi; podaje się wtedy np. preparaty płytkowe, wit. K i najczęściej wdraża się leczenie heparyną drobnocząsteczkową (w formie zastrzyków podskórnych).

pozdrowienia

B.dobra wiadomość! Lobektomia prawostronna (nawet z wycięciem 2 płatów) a pneumonektomia to znaczna różnica!
Wygląda więc na to, że po otwarciu klatki piersiowej sprawa przedstawiła się nieco lepiej niż na TK (rzadkość, ale jak widać zdarza się

)
W tej sytuacji pozostaje mocno zacisnąć kciuki na rzecz wyniku badania histopatologicznego materiału operacyjnego - aby marginesy cięcia były w granicach tkanki zdrowej.
Kolejną b.ważną rzeczą jest zajęcie/lub nie węzłów chłonnych (które zostały wycięte i również są poddane badaniu histpat). Trzeba się liczyć z tym, że mogą być w nich przerzuty.
Gdyby jednak okazało się, że nie ma - byłby to ogromny pozytyw, mający spore znaczenie dla dalszego rokowania.
pozdrawiam ciepło

witaj MaFi,