Znaleziono 1 wynik

To nie jest rak, a mięsak.

Cytat:

Leiomyosarcoma – mięsak wywodzący się z komórek mięśni gładkich, należy do rzadko spotykanych nowotworów i stanowi 1% wśród wszystkich nowotworów złośliwych, w 19% umiejscowiony jest w przestrzeni zaotrzewnowej. Mięsak gładkokomórkowy najczęściej jest opisywany u dorosłych w 5. i 6. dekadzie życia, nieco częściej u mężczyzn bo w 57,1% przypadków. Guzy tego rodzaju rosną bardzo powoli, mogą obejmować różne struktury przestrzeni zaotrzewnowej, przebieg ich jest bezobjawowy, w związku z powyższym osiągać mogą duże rozmiary w momencie rozpoznania. W trakcie wzrostu mięsaka brak jest swoistych cech i wczesnych objawów chorobowych. Etiologia tej grupy nowotworów tkanek miękkich jest nieznana. W podręcznikach wymienia się jako czynniki etiologiczne choroby predysponujące (przewlekły obrzęk chłonny, choroby z immunosupresją, przewlekły stan zapalny, choroby wirusowe), czynniki środowiskowe (napromienianie, urazy, ciała obce, związki chemiczne: herbicydy, pestycydy), zaburzenia genetyczne (neurofibromatosis, zespół Gardnera). Wielu autorów podaje, że mięsaki gładkokomórkowe przestrzeni zaotrzewnowej są rozpoznawane zbyt późno.
(...)
Pierwotne mięsaki wywodzące się z komórek mięśni gładkich są niezwykle rzadko spotykanymi nowotworami przebiegającymi bezobjawowo, o powolnym wzroście, w związku z powyższym rozpoznawane są już w stadium zaawansowanym. Guzy przestrzeni zaotrzewnowej o charakterze leiomyosarcoma mogą osiągać duże rozmiary. Według Nasher i wsp. oraz Dzsinicha i wsp. wielkość guza, lokalizacja, stopień złośliwości i skojarzone leczenie nie mają wpływu na przeżycie pacjentów. Natomiast Galati i wsp. uważają, że wielkość guza ma duże znaczenie jako czynnik prognostyczny. Poza przestrzenią pozaotrzewnową guzy leiomyosarcoma mogą występować w macicy, żołądku, jelitach, ścianie naczyń krwionośnych i skórze. Badania i obserwacje poczynione przez wielu autorów wykazały, że czynnikami prognostycznymi są: całkowite wycięcie guza, stopień zróżnicowania guza, przerzuty do węzłów chłonnych i odległe przerzuty do innych narządów. Miejscowa wznowa związana jest z niekompletnym wycięciem, niskim stopniem zróżnicowania G3 i wiekiem poniżej 50 lat. Mięsaki przestrzeni zaotrzewnowej stanowią 15% wszystkich guzów o charakterze sarcoma, a wielkość guza i ta lokalizacja wiąże się często z niekompletnym wycięciem jego masy. (...)
Nawrotowość choroby w grupie pacjentów z mięsakami, nawet po doszczętnym wycięciu guza jest nieunikniona i to wskazuje na konieczność kontroli lekarskich i okresowej diagnostyki obrazowej, ze szczególnym uwzględnieniem TK i MR jamy brzusznej. W leczeniu po zabiegu operacyjnym rola chemio- i radioterapii jest nadal nieudowodniona. Według Hermana i wsp. jako prognostycznego czynnika w przypadku mięsaków zaotrzewnowych należałoby użyć oceny zawartości DNA, gdyż ploidia jest wyznacznikiem złośliwości nowotworów. Z innych badanych biomarkerów mających lub mogących odgrywać istotną rolę w ocenie agresywności mięsaków może być wyższy indeks ekspresji aktywności antygenu proliferacji komórkowej Ki-67. W literaturze opisany jest również przypadek zapalnego mięsaka gładkokomórkowego, który może stwarzać problemy w diagnostyce histopatologicznej. Mięsaki gładkokomórkowe przestrzeni zaotrzewnowej to guzy niezwykle rzadko spotykane w praktyce chirurgicznej. Sprawiają one nie tylko trudności diagnostyczne, ale ze względu na rozmiary również i problemy związane z całkowitym wycięciem całej masy guza w granicach tkanek zdrowych. Rokowanie w tego rodzaju guzach zależy od całkowitego wycięcia nowotworu, a biologia tych zmian guzowatych nakazuje regularną obserwację kliniczną z uwzględnieniem diagnostyki obrazowej w kierunku wznowy miejscowej.

źródło TUTAJ

Tak jak napisała Zosia - niezbędny jest pilny zabieg.