Znalezionych wyników: 4

poli,
poniżej Twoje wyniki (zebrane razem i pozbawione przeze mnie danych osobowych

).

* klikając na niebieskie strzałki - zmieniasz stronę dokumentu

Nie ma wątpliwości, że to mięsak.
Jest to mięsak gładkokomórkowy macicy, o niskim stopniu złośliwości histologicznej G1 (choć w raporcie stwierdza się również cechy atypii średniego stopnia oraz dużą - bo aż 30% martwicę guza, co cechuje często guzy o dużej złośliwości). Liczba mitoz: 10/10. Guz wielkości 8 cm 'z licznymi wyroślami na jego powierzchni'.
Wg standardów obowiązujących w onkologii zabieg nie był radykalny - bowiem doszło jedynie do wyłuszczenia guza (jako mięśniaka), co uważane jest w chirurgii mięsaków za resekcję R1 (czyli nieradykalną mikroskopowo).

Przejrzałam literaturę światową.
Japończycy optują za biopsją mięśniaków przed decyzją o tym jaki zakres ma mieć zabieg (histerektomia czy jedynie myomektomia). Nie kwestionują jednak oczywiście potrzeby wykonania histerektomii w przypadku stwierdzenia, że ma się do czynienia z guzem złośliwym.

Cytat:

Praktyczna metoda przezszyjkowej biopsji igłowej guzów macicy
Department of Obstetrics and Gynecology. Osaka City University Medical School. Osaka. Japonia. Tłumaczył Andrzej Nienartowicz

(…)
Przy użyciu kryteriów histopatologicznych Hendicksona i Kempsona22, zwykle mięśniaki macicy odróżnia się od mięśniakomięsaków przy użyciu trzech czynników prognostycznych: indeks mitozy, atypowość cytologiczna i komórkowość. Indeks mitozy, będący najbardziej wiarygodnym predykatorem diagnostycznym, wyraża się liczbą mitoz na 10 pól dużego powiększenia.

(…)
Jeżeli jest wymagane ostateczne rozpoznanie, należy pobrać dalsze próbki, aby uniknąć niedowartościowania diagnostycznego, szczególnie w przypadkach granicznych; jakkolwiek histerektomia nadal będzie wskazana w przypadkach podejrzanych o nowotwór złośliwy, jeżeli takie podejrzenie wyniknie z analizy próbki biopsji igłowej.

źródło: libramed.com.pl

Tymczasem International Journal of Pathology kładzie nacisk na potrzebę wykonania pełnego raportu histopatologicznego w celu oceny potencjału złośliwości guza o charakterze mięśniaka. Czytamy między innymi:

Cytat:

International Journal of Pathology; 2004; 2(1):38-41

Case Report
Mitotically Active Leiomyoma: A Word of Caution
Anwar Ul Haque*, Ambreen Moatasim* and Farhan Aslam**
* Department of Pathology, Pakistan Institute of Medical Sciences, Islamabad, Pakistan
** Department of Medicine, Geisinger Medical Center Danville, Pennsylvania, USA.

(…)
'leiomyoma of uncertain malignant potential'
W zależności od natężenia aktywności mitotycznej i stopnia atypii komórkowej z początkiem lat 70 wyróżniono następujące kategorie :

poniżej 5 mitoz/10 HPF - leiomyoma (niezależnie od stopnia atypii komórkowej)
5 lub więcej mitoz/10 HPF + atypia komórkowa - leiomyosarcoma
5-9 mitoz/10 HPF, bez atypii komórkowej - 'leiomyoma of uncertain malignant potential'
ponad 9 mitoz/10 HPF - leiomyosarcoma niezależnie od stopnia atypii komórkowej

(HPV - high power field - pole widzenia mikroskopu przy powiększeniu 40*)

Jak wskazuje sama nazwa poglądy na temat biologii nowotworów zaklasyfikowanych jako 'mięśniaki o niepewnej złośliwości' nie były jednolite. niektórzy opowiadali się za traktowaniem ich jak mięsaki gładkokomórkowe (hysterectomia jako sposób lecznia), ostatnio jednak zaczynają przeważać poglądy, że nowotwory gładkomięśniowe macicy nawet o dużej aktywności mitotycznej, ale pozbawione cech atypii nie zachowują się złośliwie a do wyleczenia wystarczy usunięcie mięśniaka (A.Prayson, R.Hart, Mitotically Active Leiomyomas of the Uterus, Am J Clin Pathol, 97(1)1992, 14-19).

źródło: jpathology.com

W/w raport (szczerze polecam do przeczytania całość, jest po angielsku - ale bardzo przejrzyście napisany) zawiera również taką tabelę:

Dowiadujemy się z niej, że w przypadku takiego guza jak Twój (zaznaczyłam na czerwono) ryzyko przerzutów jest wysokie.
Z treści raportu wynika również, że guz posiadający cechy atypii powinien być bezwzględnie traktowany jako złośliwy i w ten sposób leczony (radykalna histerektomia), nawet u młodych kobiet.

Nieco 'linków' do lektury na w/w temat można znaleźć również (jak się okazuje) na naszym forum, w -> tym wątku <-

Mam nadzieję, że materiały są wystarczające byś mogła ostatecznie obiektywnie ocenić swoją sytuację.
pozdrawiam ciepło.

Cytat:

Mięsaki macicy

Mięsaki należą do grupy rzadko występujących nowotworów narządu płciowego kobiety (3–8%). Są to nowotwory pochodzenia mezenchymalnego o wybitnej złośliwości, czego konsekwencją jest złe rokowanie. Mięsaki narządu płciowego kobiety rozpoznaje się w każdym wieku (od niemowlęctwa do późnej starości). Występują one w różnych odcinkach narządu (najczęściej w trzonie macicy).
Klasyfikacja kliniczna wyróżnia 2 postacie mięsaków — czyste (homologiczne lub heterologiczne) i mieszane. Do postaci czystych homologicznych zalicza się: leiomyosarcoma, endometrial stromal sarcoma, endolymphatic stromal myosis, angiosarcoma, fibrosarcoma.
Do postaci czystych heterologicznych należą: rhabdomyosarcoma, sarcoma botryoides, chondrosarcoma, liposarcoma. Do postaci mieszanych zalicza się: mixed mesodermal sarcoma, carcinosarcoma. Niezwykle rzadko są spotykane tak zwane inne mięsaki (lymphosarcoma, reticulosarcoma, liposarcoma).
Mięsaki najczęściej występują u chorych w 5. i 6. dekadzie życia. W wieku dziecięcym i u kobiet młodych w szyjce macicy bądź sklepieniach pochwy rozwijają się mięsaki o charakterystycznym wyglądzie winnych gron, o nazwie sarcoma botryoides. O rozpoznaniu mięsaka decyduje zawsze wynik badania histologicznego. Stopień zaawansowania określa się według zasad analogicznych do raka endometrium. Podstawową metodą leczenia mięsaków narządu płciowego kobiet jest leczenie chirurgiczne. W przypadkach nieoperacyjnych stosuje się radioterapię połączoną niekiedy z chemioterapią lub hormonoterapią. Zabieg chirurgiczny polega na usunięciu macicy z przydatkami, cytologii otrzewnowej i limfadenektomii (węzły chłonne miedniczne i okołoaortalne).
Chore operowane z powodu sarcoma stromale po leczeniu chirurgicznym poddaje się obserwacji (stopnie I i II) lub hormonoterapii (stopnie III i IV). W innych przypadkach (czyste postacie heterologiczne, leiomyosarcoma, mixed mesodermal sarcoma) jako metodę uzupełniającą po radykalnym leczeniu chirurgicznym w stopniach I i II stosuje się radioterapię i opcjonalnie chemioterapię. Leczenie pooperacyjne w stopniu III obejmuje radioterapię i hormonoterapię lub w przypadkach czystych postaci heterologicznych, leiomyosarcoma i mixed mesodermal sarcoma — radioterapię i ewentualnie chemioterapię.

źródło: Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych | Polska Unia Onkologii, Polskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej | 2009 r.

Cytat:

Mięsaki macicy występują rzadko i stanowią tylko 1–3% wszystkich nowotworów macicy. Jednakże złośliwy przebieg zaawansowanych stadiów oraz wysoki wskaźnik wznów, nawet jeśli nowotwór wykryty był we wczesnym stadium zaawansowania sprawiają, że jest on obarczony największą śmiertelnością wśród nowotworów złośliwych narządu rodnego. Pomimo rzadkiego występowania mięsaki macicy są przyczyną 15% zgonów z powodu nowotworów narządu rodnego życia. Typowym objawem mięsaka macicy jest krwawienie z dróg rodnych (80%), rzadziej występują bóle w dole brzucha (16%), szybkie powiększenie macicy (12%) lub guz w miednicy (9,5%) czy upławy (9,5%).
Szacuje się, że w pozostawionym kikucie szyjki macicy dochodzi do rozwoju zmian złośliwych w ok. 1–3% przypadków. Mięsaki szyjki występują wyjątkowo rzadko. (...)
Mięsaki stanowią 1–3% wszystkich nowotworów macicy. Występują ok. 20-krotnie rzadziej w szyjce macicy w stosunku do trzonu. Mięsaki mogą pojawiać się u kobiet w każdym wieku, częściej jednak występują okresie pomenopauzalnym, ok. 60.–70. roku życia. średnia wieku wynosi 55,7 lat. Jednakże złośliwy przebieg zaawansowanych stadiów oraz wysoki wskaźnik wznów, nawet jeśli nowotwór wykryty był we wczesnym stadium zaawansowania sprawiają, że jest on obarczony największą śmiertelnością wśród wszystkich złośliwych nowotworów narządu rodnego. Pomimo rzadkiego występowania mięsaki macicy są przyczyn ą 15% zgonów z powodu nowotworów narządu rodnego życia. Wskaźnik 5-letniej przeżywalności wynosi od 0–55%. U kobiet w okresie premenopauzy sięga 73%, a w okresie pomenopuzalnym spada do 20%. średni okres przeżycia we wszystkich stadiach choroby wynosi tylko 18 mies.
Podstawą rozpoznania jest dokładne badanie histopatologiczne, które opiera się na ocenie liczby mitoz (5 lub więcej mitoz w 10 mikroskopowych polach pod dużym powiększeniem) oraz atypii komórkowej. Prowadzone obecnie badania wykazały, że wśród mięsaków częściej występuje mieszany guz mezodermalny, a nie jak dawniej sądzono mięsak gładkokomórkowy. Lepiej rokują mięsaki rozpoznane we wczesnym stopniu zaawansowania, występujące przed 50. rokiem życia, z niskim indeksem mitotycznym (<10 do 65% przeżyć 5-letnich), nienaciekające przestrzeni naczyniowej, z niskim stopniem inwazji miometrium.
Leczenie mięsaków macicy opiera się na radykalnym zabiegu chirurgicznym (usunięcie macicy z przydatkami oraz węzłami chłonnymi). Nie udowodniono większej skuteczności następowej chemio- czy radioterapii. Szacuje się, że ryzyko rozwoju nowotworu złośliwego w szyjce pozostawionej po amputacji nadpochwowej macicy jest niskie i wynosi ok. 0,1–0,3%. Większość tych zmian to raki nabłonkowe, które można rozpoznać we wczesnym stadium w badaniu ginekologicznym i cytologicznym. Pierwotne mięsaki szyjki macicy są niezwykle rzadkie; stanowią 0,3–0,5% nowotworów złośliwych szyjki macicy. Mimo to Markowska preferuje całkowite wycięcie macicy nawet w łagodnych schorzeniach macicy.

źródło: Leyomyosarcoma w pozostawionej szyjce macicy, 6 lat po przebytej amputacji nadpochwowej trzonu macicy | Przegląd Menopauzalny 2005

Widzę, że w najnowszych wytycznych faktycznie pojawiły się opcje leczenia hormonalnego niektórych mięsaków macicy (jako leczenie paliatywne lub uzupełniające zabieg w zaawansowanym stadium choroby - nie dotyczy leiomyosarcoma).
Jedno na pewno nie uległo zmianie przez lata: histerektomia wraz z wycięciem przydatków jako standard leczenia mięsaka macicy.
Co ciekawe - w leiomyosarcoma obecnie w I i II stopniu zaawansowania zaleca się jako leczenie uzupełniające naświetlanie i ew. chemioterapię. Czy i tego również w Twoim przypadku zaniechano?..

Jeśli miałabyś możliwość zeskanowania swoich wyników - byłoby o wiele łatwiej o jakieś wnioski.

Witaj poli,

ja też mam 'na dzień dobry' pytanie dot. poniższego: