Znalezionych wyników: 7

cieszę się, że twój mąż ma się już lepiej. Jeżeli chodzi o kwestię psychiki to każdy przeżywa chorobę inaczej. Twój mąż stał się wrażliwszy a mój narzeczony zachowywał się tak jakby choroby nie było. Często mnie to denerwowało i miałam ochotę mu wykrzyczeć w twarz "człowieku czy ty wiesz, że jesteś chory!" Raczej ja sobie słabiej radzę psychicznie niż on i może dobrze, że tak się zachowuje zamiast panikować itd.
Na oddziale onkologii mieliśmy Panią psycholog która przychodziła sama porozmawiać z pacjentami ale narzeczony unikał jej jak tylko mógł :omondieu:

Nie mam pojęcia czy wrażliwość/płaczliwość męża jest oznaką nadciągającej depresji ale uważam, że warto spróbować rozmów z psychologiem. Wielu ludziom na pewno to pomaga.

wiem co czujesz. U nas też na samym początku leczenia mieliśmy sporo niemiłych problemów i tak samo sobie nie mogłam wyobrazić jak my przejdziemy przez to całe leczenie kiedy już na początku same problemy.

Herbata z imbirem raczej nie zaszkodzi ale pewnie z infekcją sobie nie poradzi. Co do suszonych śliwek to skoro lekarze dają środki na zaparcia to może ze śliwkami poczekaj.
Mój Tomek miał też problemy z zaparciami i dostał saszetki z babką płesznik, chyba po zalaniu wodą się taka zawiesina trochę z tego robiła ale może z 2-3 razy to wypił przez całe leczenie bo jakoś go nie zachwyciło. Starał się też jeść pokarmy zawierające błonnik ale czy mu to coś pomogło to nie wiem.

Niestety ja nie jestem w stanie ci nic doradzić ale trzymam kciuki aby komplikacje jak najszybciej minęły :tull:

Z infekcją to nie wiem czy sami możecie coś zaradzić. Mojemu narzeczonemu podawano różne antybiotyki aż do skutku bo w żadnych badaniach nie znaleziono wyraźnej przyczyny gorączkowania. To był chyba dla mnie najgorszy czas podczas całego leczenia.

Jedyne co mi przychodzi do głowy to jakbyś kiedyś sama się np. przeziębiła to możesz kupić maseczki na usta aby np. kaszląc nie zarazić męża. Bo mąż między chemiami będzie w domu?
Mój był tylko 3 dni podczas podawania chemii w szpitalu a później był wypuszczany do domu.

oj ja to niestety zbyt zielona jestem aby się wypowiadać na temat rodzaju chłoniaka którego ma twój mąż bo z tego co teraz piszesz nie jest to już DLBCL?
Optymistyczne podejście męża uważam za słuszne, tak jest łatwiej przez to wszystko przejść.

Słów lekarki nie odbierałabym jako sprowadzających na ziemię lub podcinających skrzydła, w sumie powiedziała standardowe stwierdzenie- będą się starali wyleczyć męża ale gwarancji nikt nie da. Żadna nowość - my to samo usłyszeliśmy i pewnie tysiące innych osób usłyszało podobne zdanie " będą leczyć ale nic nie obiecują, gwarancji nie dadzą".

Mam nadzieję, że mąż dzielnie zniesie chemie (u nas po pierwszej były okrutne wymioty) ale później jak już wszyscy wiedzieli jak on reaguje to dostawał jakieś tabletki i przy następnych wlewach było już lepiej

Wiara w to że będzie dobrze przyda się i tobie i mężowi.
Jeżeli potrzebujesz popisać bardziej w kwestiach wyżalenia się to możesz założyć też osobny wątek na forum w dziale "Psychoonkologia / emocje w chorobie nowotworowej"

joaszka choćby nie wiem jak było ciężko to musisz wierzyć, że będzie dobrze :/pociesza:/

Dzień dobry joaszka,
nie potrafię otworzyć drugiego załącznika, może to przez moją nieudolność

.
U mojego narzeczonego zdiagnozowano DLBCL w trzecim stadium w marcu 2018. Zastosowano immunochemioterapię R-CHOP a następnie były naświetlania, w tej chwili jest ok i czekamy na badanie kontrolne w maju.
My nie stosowaliśmy żadnych środków wzmacniających organizm przed lub w trakcie chemioterapii. Są różne opinie, wiele osób stosuje np. wlewy z witaminy C i sobie chwalą. Są też opinie, że wzmacniane w ten sposób zostają nie tylko zdrowe komórki ale także te złe, nowotworowe. Ja swojemu kupiłam kapsułki z ostropestu ale leżą do dzisiaj nietknięte, wyniki wątroby miał w sumie ok więc nie było potrzeby stosowania.

Wiesz o jaki problematyczny wskaźnik chodzi?